به كار مىرود خوددارى كند ، بلكه اجتناب خالى از وجه نيست ، ولى تزريق آمپولى كه عضو را بى حس مىكند يا به جهت ديگر استعمال مىشود اشكال ندارد و اجتناب از آمپولى كه معلوم نيست از قسم اول باشد يا نه ، لازم نيست .
( 1285 ) اگر روزه دار چيزى را كه لاى دندان مانده است عمدا فرو ببرد ، روزه اش باطل مىشود .
( 1286 ) كسى كه مىخواهد روزه بگيرد ، لازم نيست پيش از اذان دندانهايش را خلال كند ، ولى اگر بداند غذايى كه لاى دندان مانده در روز فرو مىرود بايد خلال كند و چنانچه خلال نكند و چيزى از آن فرو رود ، روزه اش باطل مىشود و اگر هم فرو نرود باز اخلال به نيت كرده ، ولى اگر نمىداند كه غذا فرو خواهد رفت يا نه ، مستحب است خلال كند و اگر هم اتفاقا و سهوا فرو برد روزه باطل نيست .
( 1287 ) جواز فرو بردن اخلاط سر و سينه ، در صورتى كه در غير حال روزه امرى عادى باشد و به فضاى دهان نرسيده باشد خالى از وجه نيست و اگر به فضاى دهان رسيد و آن را فرو برد ، بنابر احتياط واجب روزه را باطل مىكند .
( 1288 ) اگر روزه دار به قدرى تشنه شود كه بترسد از تشنگى بميرد ، مىتواند به اندازه اى كه از مردن نجات پيدا كند آب بياشامد ولى روزه او باطل مىشود اما در ماه رمضان تا مغرب از ساير مفطرات اجتناب كند .
( 1289 ) جويدن غذا براى بچه يا پرنده و چشيدن غذا و مانند اينها كه معمولا به حلق نمىرسد ، اگر چه اتفاقا به حلق برسد ، روزه را باطل نمىكند و احتياط مستحب است كه اين امور را در صورت عدم حاجت و ضرورت ترك كنند .
( 1290 ) انسان نمىتواند براى ضعف روزه را بخورد ، ولى اگر ضعف او به قدرى است كه مشقت شديدى داشته ، به طورى كه معمولا نمىشود آن را تحمل كرد ، خوردن روزه اشكال ندارد ولى اگر تا سال ديگر خوب شد بايد قضاى آن را بگيرد .

254