گفتن ( به نحوى كه مخالفين انجام مىدهند ) بدعت و حرام است . و نيز بعد از خواندن نماز جمعه احتياط واجب آن است كه براى نماز عصر اذان نگويند .
مسأله 29 - اگر در بين نماز ، براى امام ، موت يا بى هوشى پيش آيد ، مأمومين يك نفر از خود را كه با آنها مشغول نماز بود و واجد شرائط امامت است پيش مىاندازند و بقيه نماز را با او مىخوانند ، و واجب است كه نيت اقتداء را تجديد كنند .
و هم چنين اگر از امام حدثى سر زد ، خود او يا سايرين ، ديگرى را امام قرار مىدهند و نماز مأمومين صحيح است .
مسأله 30 - اگر تعيين شخصى به جاى امام ممكن نشد ، پس اگر يك ركعت نماز را با جماعت تمام كرده بودند ، ممكن است گفته شود كه ركعت بعد را به عنوان نماز جمعه ولى فرادى تمام كنند ( مثل مأمومى كه فقط يك ركعت امام را درك كند ) . و اگر يك ركعت را تمام نكرده بودند ، ممكن است گفته شود كه نماز خود را به عنوان ظهر تمام كنند و صحيح باشد ، لكن احتياط به تمام كردن جمعه و پس از آن خواندن ظهر در صورت دوم ترك نشود .
مسأله 31 - اگر در بين خطبه ، افراد پراكنده شدند و براى نماز باز نگشتند و تعداد افراد شركت كننده از پنج نفر كمتر شد ، بر هر كدام از آنها نماز ظهر واجب است .
مسأله 32 - اگر بعد از تحقق مقدار واجب خطبه يا بعد از تمام شدن خطبه پراكنده شدند و سپس بازگشتند ، در صورتى كه وقت نماز جمعه نگذشته باشد ، اعاده خطبه لازم نيست ، اگر چه طول بكشد . و اگر افراد ديگرى غير از كسانى كه خطبه را گوش داده اند حاضر شدند ، خطبه اعاده مىشود و نماز جمعه مىخوانند .
مسأله 33 - اگر بعد از آن كه عدد لازم در نماز جمعه همگى تكبيرة الاحرام را گفتند متفرق شدن آنها پيش آمد ، پس اگر يك ركعت نماز را با جماعت تمام كرده اند و سپس متفرق شده اند ، كسى كه نمازش را ادامه مىدهد ، به عنوان جمعه تمام مىكند و صحيح است . و اگر قبل از آن متفرق شده اند ، احتياط واجب در تمام كردن نماز به عنوان جمعه و پس از آن خواندن نماز ظهر است .
مسأله 34 - اگر مأموم در اثر ازدحام جمعيت نتوانست دو سجده ركعت اول را

240