يعنى انگشتان دست وسينه پا را به زمين بگذارد و زانوها را بلند كند ، و بايد بعد از تشهد ، با امام برخيزد و حمد و سوره را بخواند ، و اگر براى سوره وقت ندارد ، حمد را تمام كند و در ركوع خود را به امام برساند ، و چنانچه طورى است كه اگر بخواهد حمد را بخواند و يا تمام كند به ركوع امام نمىرسد اظهر تمام كردن حمد است اگر چه احتياط در قصد فرادى است .
( 1160 ) اگر موقعى كه امام در ركعت دوم نماز چهار ركعتى است اقتدا كند ، بايد در ركعت دوم نمازش كه ركعت سوم امام است بعد از دو سجده بنشيند و تشهد را به مقدار واجب بخواند و برخيزد و چنانچه براى گفتن سه مرتبه تسبيحات وقت ندارد ، يك مرتبه بگويد و در ركوع يا سجده خود را به امام برساند ، و اگر يك مرتبه تسبيحات را هم وقت ندارد كمتر از آن بگويد و به ركوع امام برسد و اگر اصلا وقت ندارد ، قريب است كه هيچ ذكر نگويد و با امام ركوع كند ، اگر چه احتياط در قصد انفراد و اتمام است .
( 1161 ) اگر در ركعت سوم يا چهارم در حالى كه امام ايستاده اقتدا كند ، بنابر احوط بايد حمد و سوره را بخواند و اگر براى سوره وقت ندارد ، بايد حمد را تمام كند و در ركوع خود را به امام برساند ، و چنانچه طورى است كه اگر حمد بخواند يا حمد را بخواهد تمام كند به ركوع نخواهد رسيد احتياط در اين است كه قصد فرادى كند و حمد را تمام كرده و بقيه نماز را هم خودش بخواند ، ولى اگر مأموم در ركعت دوم خود چنانچه طورى است كه اگر بخواهد حمد را تمام كند به ركوع امام نمىرسد ، نمىتواند حمد را رها كرده و همراه امام به ركوع برود ، بلكه بايد حمد را تمام كند و خود را در سجده به امام برساند ، گرچه احوط در اين صورت قصد فرادى است .
( 1162 ) كسى كه مىداند اگر سوره را بخواند در ركوع به امام نمىرسد ، بايد سوره را نخواند .
( 1163 ) كسى كه اطمينان دارد كه اگر سوره را شروع كند يا تمام نمايد به ركوع امام مىرسد ، احتياط واجب آن است كه سوره را شروع كند ، يا اگر شروع كرده تمام نمايد .

227