شرط دوم : از اول مسافرت ، قصد هشت فرسخ را داشته باشد ، پس اگر به جايى كه كمتر از هشت فرسخ است مسافرت كند و بعد از رسيدن به آنجا قصد كند جايى برود كه با مقدارى كه آمده هشت فرسخ شود ، چون از اول قصد هشت فرسخ را نداشته ، بايد نماز را تمام بخواند ، ولى اگر بخواهد از آنجا هشت فرسخ برود يا چهار فرسخ برود و به وطنش يا به جايى كه مىخواهد ده روز بماند برگردد بايد نماز را شكسته بخواند .
( 1042 ) كسى كه نمىداند سفرش چند فرسخ است ، مثلا براى پيدا كردن گمشده اى مسافرت مىكند و نمى داند كه چه مقدار بايد برود تا آن را پيدا كند ، بايد نماز را تمام بخواند ، ولى در برگشتن ، چنانچه تا وطنش يا جايى كه مىخواهد ده روز در آنجا بماند ، هشت فرسخ يا بيشتر باشد ، بايد نماز را شكسته بخواند ، و نيز اگر در بين رفتن مثلا قصد كند كه چهار فرسخ برود و برگردد ، چنانچه رفت و برگشت هشت فرسخ شود ، بايد نماز را شكسته بخواند .
( 1043 ) مسافر در صورتى بايد نماز را شكسته بخواند كه تصميم داشته باشد هشت فرسخ برود ، پس كسى كه از شهر بيرون مىرود و مثلا قصدش اين است كه اگر رفيق پيدا كند ، سفر هشت فرسخى برود چنانچه اطمينان دارد كه رفيق پيدا مىكند ، بايد نماز را شكسته بخواند و اگر اطمينان ندارد بايد تمام بخواند و احتمال دارد كه مطلق گمان كافى باشد .
( 1044 ) كسى كه در سفر به اختيار ديگرى است مانند نوكرى كه با آقاى خود مسافرت مىكند ، چنانچه بداند سفر او هشت فرسخ است ، بايد نماز را شكسته بخواند .
( 1045 ) كسى كه در سفر به اختيار ديگرى است ، اگر بداند يا گمان داشته باشد ، بلكه اگر احتمال نيز بدهد كه پيش از رسيدن به چهار فرسخ از او جدا مىشود و بر مىگردد ، بايد نماز را تمام بخواند .
( 1046 ) كسى كه در سفر به اختيار ديگرى است ، اگر نداند كه آن ديگرى قصد هشت فرسخ را دارد يا نه ، بنابر احوط بايد تحقيق كند و اگر تحقيق ممكن نيست بايد

206