هشت فرسخ است بايد ترتيب اثر بدهد و نماز را شكسته بخواند ، بلكه كافى بودن مطلق گمان اگر چه اطمينان نداشته باشد خالى از وجه نيست ، و اگر براى او سؤال كردن مشكل نيست و حرج ندارد بايد بنابر احتياط سؤال كند .
( 1035 ) اگر دو نفر عادل بگويند سفر هشت فرسخ است و دو نفر عادل ديگر بگويند نيست ، بنابر احوط بايد قول دوم را بگيرد و نماز را تمام بخواند و اگر شكسته خوانده اعاده كند ، حتى اگر بعدا هم معلوم شود كه هشت فرسخ بوده ، مگر اين كه نماز اول را با قصد قربت خوانده باشد كه در اين صورت همان نماز كافى است .
( 1036 ) كسى كه يقين دارد سفرش هشت فرسخ نيست ، يا شك دارد كه هشت فرسخ هست يا نه ، چنانچه در بين راه بفهمد كه سفر او هشت فرسخ بوده ، اگر چه كمى از راه باقى باشد ، بايد نماز را شكسته بخواند و اگر تمام خوانده دوباره شكسته بجا آورد .
( 1037 ) اگر طفل مميزى كه قصد سفر دارد در بين راه بالغ شود ، در صورتى كه مجموع حركت از ابتداى سفر هشت فرسخ باشد ، واجب است از زمان بلوغ نماز را شكسته بخواند .
( 1038 ) اگر دو همسفر يكى معتقد به مقدار مسافت شرعى يعنى هشت فرسخ است و ديگرى معتقد است كه هشت فرسخ نيست ، بايد هر كدام به وظيفه خود عمل كند و بنا بر احتياط واجب هيچ كدام به ديگرى اقتدا نكند .
( 1039 ) اگر بين دو محلى كه فاصله آنها كمتر از چهار فرسخ است چند مرتبه رفت و آمد كند به نحوى كه به حد ترخص برگردد ، اگر چه روى هم رفته هشت فرسخ شود ، بايد نماز را تمام بخواند .
( 1040 ) اگر محلى دو راه داشته باشد ، يك راه آن كمتر از هشت فرسخ و راه ديگر آن هشت فرسخ يا بيشتر باشد ، چنانچه انسان از راهى كه هشت فرسخ است ، به آنجا برود ، بايد نماز را شكسته بخواند و اگر از راه ديگر بدون قصد برگشت برود ، بايد تمام بخواند .
( 1041 ) اگر شهر ديوار دارد ، بايد ابتداى مسافت را از ديوار شهر حساب كند ، و اگر ديوار ندارد ، بايد از خانه هاى آخر شهر حساب نمايد .

205