( 1003 ) اگر بعد از سلام نماز احتياط شك كند كه يكى از اجزاء يا شرايط آن را بجا آورده يا نه ، به شك خود اعتنا نكند . و اگر سهوا در نماز احتياط كلام بى جا گفت ، بنا بر اظهر سجده سهو واجب نيست ، اگر چه احتياط در بجا آوردن است .
( 1004 ) حكم گمان در ركعت هاى نماز حكم يقين است ، مثلا اگر در نماز چهار ركعتى انسان گمان دارد كه نماز را چهار ركعت خوانده ، نبايد نماز احتياط بخواند ، و هم چنين اگر به افعال نماز گمان پيدا كرد ، مثلا گمان كرد كه حمد خوانده است مثل اين است كه يقين كرده و لازم نيست بخواند و اگر گمان كرد كه نخوانده بايد دو مرتبه بخواند . چه گمان به چيزى پيدا كند كه موجب صحيح بودن نماز است يا به چيزى كه نماز را باطل مىكند ، به ركنى از اركان نماز گمان پيدا كند يا به غير ركن ، موقع شك يا فراموشى گمان حاصل شود يا خود به خود گمان پيدا كند ، در تمام اين صورت ها ، گمان داشتن مانند يقين است و حكم يقين را دارد ، اگر چه احتياط مستحب در اين است كه اگر گمان به انجام دادن فعلى پيدا كرد كه ركن نيست ، دو مرتبه آن را انجام بدهد .
( 1005 ) اگر هم نماز احتياط و هم سجده سهو بر نمازگزار لازم شد بنابر اظهر بايد نماز احتياط را بر سجده سهو مقدم بدارد ، و اگر همراه با نماز احتياط قضاى سجده يا تشهد هم بر او واجب شد پس در لزوم تقديم آنها بر نماز احتياط و يا تأخير ، تأمل است ، و در هر صورت علاوه بر بجا آوردن آن دو ، احوط اعاده نماز است .

198