آب چاه ( 50 ) آب چاهى كه از زمين مىجوشد ، اگر چه كمتر از كر باشد چنانچه نجاست به آن برسد ، تا وقتى بو يا رنگ يا مزه آن به واسطه نجاست تغيير نكرده پاك است ، ولى مستحب است پس از رسيدن بعضى از نجاست ها به چاه ، به مقدارى كه در كتاب هاى مفصل گفته شده از آن چاه ، آب بكشند .
( 51 ) اگر نجاستى در چاه بريزد و بو يا رنگ يا مزه آب آن را تغيير دهد ، چنانچه تغيير آب چاه از بين برود ، بنابر احتياط واجب آن آب موقعى پاك مىشود كه به آبى كه از چاه مىجوشد متصل باشد .
" احكام آب ها " ( 52 ) آب مضاف - كه معنى آن گفته شد - چيز نجس را پاك نمىكند ، وضو و غسل هم با آن باطل است .
( 53 ) آب مضاف هر قدر زياد باشد اگر ذره اى نجاست به آن برسد ، نجس مىشود - البته در موارد متعارف كه احتمال نجس شدن به وسيله ملاقات داده شود - ولى چنانچه از بالا با فشار روى چيز نجس بريزد ، مقدارى كه به چيز نجس رسيده نجس و مقدارى كه بالاتر از آن است پاك مىباشد . مثلا اگر گلاب را از گلابدان روى دست نجس بريزند ، آنچه به دست رسيده نجس ، و آنچه به دست نرسيده پاك است . بلكه در بعضى از موارد كه آب مضاف جريان دارد ، اگر قسمت آخر آب ، نجس شود نجس شدن قسمت اول آن ، خالى از تأمل نيست ، اگر چه سطح اول و آخر آب يكى باشد و از بالا به پايين جريان نداشته باشد ، در صورتى كه عرفا به سبب ملاقات ، تأثر و انفعال حاصل نشود ، بلكه نجس نشدن قسمت اول ، خالى از وجه نيست .
( 54 ) اگر آب مضاف نجس ، طورى با آب كر يا جارى مخلوط شود ، كه ديگر

17