است و اگر در بين خواندن حمد و سوره هم بفهمد اشتباه كرده ، بنابر اظهر لازم نيست مقدارى را كه خوانده دوباره بخواند .
( 820 ) اگر كسى در خواندن حمد و سوره بيشتر از معمول صدايش را بلند كند ، مثل آن كه آنها را با فرياد بخواند ، نمازش بنا بر احتياط باطل است .
( 821 ) انسان بايد نماز را ياد بگيرد كه غلط نخواند و كسى كه به هيچ وجه نمىتواند صحيح آن را ياد بگيرد ، بايد هر طور كه مىتواند بخواند و احتياط مستحب در آن است كه نماز را به جماعت بجا آورد .
( 822 ) كسى كه حمد و سوره و چيزهاى ديگر نماز را به خوبى نمىداند ، و مىتواند ياد بگيرد ، چنانچه وقت نماز وسعت دارد ، بايد ياد بگيرد ، و اگر وقت تنگ است ، دو صورت دارد : 1 - اگر در ياد گرفتن كوتاهى كرده ، در صورتى كه عسر و حرج نباشد بنا بر اظهر بايد نمازش را به جماعت بخواند ، يا كسى بخواند و او هم همراه او بخواند يا اگر ممكن است از روى نوشته اى بخواند . 2 - اگر كوتاهى نكرده بنا بر احتياط مستحب اين كارها را انجام دهد .
اگر كسى از قرآن هيچ نمىداند ، به مقدارى كه واجب است در نماز از قرآن بخواند تسبيح و تهليل و تكبير مىگويد .
( 823 ) اگر يكى از كلمات حمد يا سوره را نداند ، يا عمدا آن را نگويد يا به جاى حرفى حرف ديگر بگويد مثلا به جاى " ض " ، " ظ " بگويد به طورى كه در زبان عربى بگويند آن حرف را تلفظ نكرده ، و موافق هيچ يك از قرائت هاى هفتگانه نباشد ، يا جايى كه بايد بدون زير وزبر خوانده شود ، زير وزبر بدهد ، يا تشديد را نگويد ، نماز او باطل است بنا بر احتياط .
( 824 ) اگر زير وزبر كلمه اى را نداند بايد ياد بگيرد ولى اگر كلمه اى را كه وقف كردن آخر آن جايز است هميشه وقف كند ياد گرفتن زير وزبر آن لازم نيست . ولى اگر نداند مثلا كلمه اى با " س " است يا با " ص " بايد ياد بگيرد و چنانچه دو جور يا بيشتر بخواند ، مثل آن كه در " اهدنا الصراط المستقيم " ، مستقيم را يك مرتبه با سين و يك مرتبه با صاد بخواند ، نمازش باطل است ، مگر آن كه هر دو جور قرائت شده باشد و به اميد رسيدن به واقع بخواند .

162