( 787 ) اگر ركوع را فراموش كند و بعد از حمد و سوره بنشيند و يادش بيايد كه ركوع نكرده ، بايد اول بايستد و سپس به ركوع رود و اگر بدون اين كه بايستد ، به حال خميدگى به ركوع برگردد ، چون قيام متصل به ركوع را بجا نياورده ، نماز او باطل است .
( 788 ) موقعى كه ايستاده ، بايد بدن را عمدا حركت ندهد و به طرفى خم نشود و به جايى تكيه نكند ولى اگر از روى ناچارى باشد ، يا در خم شدن براى ركوع پاها را حركت دهد اشكال ندارد .
( 789 ) اگر موقعى كه ايستاده ، از روى فراموشى بدن را حركت دهد ، يا به طرفى خم شود ، يا به جايى تكيه كند ، اشكال ندارد ولى در قيام موقع گفتن تكبيرة الاحرام و قيام متصل به ركوع اگر از روى فراموشى هم باشد ، بنابر احتياط واجب ، بايد نماز را تمام كند و دوباره بخواند .
( 790 ) احتياط واجب آن است كه در موقع ايستادن هر دو پا روى زمين باشد ، ولى لازم نيست سنگينى بدن روى هر دو پا باشد و اگر روى يك پا هم باشد اشكال ندارد . و اگر ايستادن صدق كرد و از روى فراموشى روى يك پا قرار گرفت نمازش باطل نيست ، گرچه محل احتياط است .
( 791 ) كسى كه مىتواند درست بايستد لازم است پاها را طورى گشاد نگذارد كه به حال ايستادن معمولى نباشد ولى اگر بگويند ايستاده است و يا از روى فراموشى پاها را بيش از متعارف باز كرد نمازش باطل نمىشود ، گرچه محل احتياط است .
( 792 ) حركت دادن دست و انگشتان در موقع خواندن حمد و ساير حالات اشكال ندارد .
( 793 ) اگر در بين نماز از ايستادن عاجز شود ، بايد بنشيند و اگر از نشستن هم ، به همه اقسامش عاجز شود ، بايد بخوابد ، ولى تا بدنش آرام نگرفته بايد چيزى نخواند .
( 794 ) انسان تا مىتواند ايستاده نماز بخواند ، نبايد بنشيند مثلا كسى كه در موقع ايستادن بدنش حركت مىكند ، يا مجبور است به چيزى تكيه دهد ، يا بدنش را

157