خلاف احتياط است .
( 771 ) اگر پيش از گفتن اقامه شك كند كه اذان گفته يا نه ، بايد اذان را بگويد ، ولى اگر مشغول اقامه شود و شك كند كه اذان گفته يا نه ، گفتن اذان لازم نيست .
( 772 ) اگر در بين اذان يا اقامه ، پيش از آن كه قسمتى را بگويد شك كند كه قسمت پيش از آن را گفته يا نه ، بايد قسمتى را كه در گفتن آن شك كرده بگويد ، ولى اگر در حال گفتن قسمتى از اذان يا اقامه شك كند جمله قبلى را گفته يا نه ، بعيد نيست گفتن آن لازم نباشد .
( 773 ) مستحب است انسان در موقع گفتن اذان ، رو به قبله بايستد و با وضو يا غسل باشد . ولى در اقامه بنا بر احوط با وضو يا غسل بودن شرط است ، و در اذانى كه براى اعلام داخل شدن وقت است مستحب است جاى بلندى بايستد و دستها را به گوش بگذارد و صدا را بلند نمايد و بكشد و بين جمله هاى اذان كمى فاصله دهد و بين آنها حرف نزند .
( 774 ) مستحب است بدن انسان در موقع گفتن اقامه آرام باشد و آن را از اذان آهسته تر بگويد و بين جمله هاى آن كمتر از اذان فاصله دهد ولى جمله ها را به هم نچسباند ، و به خلاف اذان كه با تأنى گفته مىشود اقامه را سريع تر بگويد .
( 775 ) مستحب است بين اذان و اقامه - در غير نماز مغرب - دو ركعت نماز بخواند و در صورت نخواندن نافله قدرى بنشيند يا سجده نمايد يا قدمى بردارد ، و در مغرب كافى است قدرى ساكت شود يا قدمى بردارد ، و حرف زدن بين اذان و اقامه نماز صبح ، اگر ذكر نباشد مكروه است .
( 776 ) مستحب است كسى را كه براى گفتن اذان معين مىكنند عادل و بينا و وقت شناس باشد يا اين كه راهنما داشته باشد ، و صدايش بلند باشد و اذان را در جاى بلند بگويد .
( 777 ) مؤذن در مقابل اذان گفتن بنا بر احتياط واجب نبايد مزد بگيرد و اما چيزى كه عنوان مزد ندارد جايز است ، مثل ارتزاق از بيت المال و يا موقوفه اى كه از در آمد آن براى مؤذن سهمى در نظر گرفته شده است .

154