اول : نماز عصر روز جمعه در صورتى كه با نماز جمعه با هم خوانده شود .
دوم : نماز عصر روز عرفه كه روز نهم ذى حجه است در صورتى كه با نماز ظهر جمع شود .
سوم : نماز عشاء شب عيد قربان ، براى كسى كه در مشعر الحرام باشد در صورتى كه با نماز مغرب جمع شود و بنا بر احتياط در اين سه صورت كه گفته شد بايد اصلا اذان نگويند نه اين كه مستحب نباشد و گفتن آن بى اشكال باشد ، ولى در جايى كه نماز عصر را با نماز ظهر با هم مىخوانند خوب است براى نماز عصر اذان گفته نشود .
چهارم : نماز عصر و عشاء زن مستحاضه .
پنجم : نماز عصر و عشاء كسى كه نمىتواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كند . و در اين پنج نماز در صورتى اذان ساقط مىشود كه با نماز قبلى فاصله نداشته باشد ، يا فاصله كمى بين آنها باشد و اگر فاصله پيدا كرد يا نافله بين آنها خوانده شد ، بنا بر اظهر اذان گفتن به استحباب خود باقى است .
( 760 ) اگر براى نماز جماعتى اذان و اقامه گفته باشند ، كسى كه با آن جماعت نماز مىخواند ، مىتواند براى نماز خود اذان و اقامه نگويد .
( 761 ) اگر براى خواندن نماز جماعت به مسجد رود و ببيند جماعت تمام شده ، تا وقتى كه صف ها به هم نخورده و جمعيت متفرق نشده بنا بر اظهر لازم نيست براى نماز خود اذان و اقامه بگويد ، در صورتى كه براى جماعت اذان و اقامه گفته شده باشد .
( 762 ) در جايى كه عده اى مشغول نماز جماعتند ، يا نماز آنان تازه تمام شده و صف ها به هم نخورده است ، اگر انسان بخواهد فرادى ( به تنهايى ) يا با جماعت ديگرى كه بر پا شده نماز بخواند ، با سه شرط اذان و اقامه از او ساقط مىشود بنا بر اظهر ، اول آن كه براى آن نماز ، اذان و اقامه گفته باشند . دوم آن كه نماز جماعت باطل نباشد . سوم آن كه نماز او و نماز جماعت در يك مكان باشد و بنا بر احتياط بايد طورى باشد كه ملحق به صف بشود ، پس اگر نماز جماعت داخل مسجد باشد و او بخواهد در بام مسجد نماز بخواند ، مستحب است اذان و اقامه بگويد .

152