( 562 ) اگر بعد از جستجو آب پيدا نكند و با تيمم نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد در جايى كه جستجو كرده آب بوده ، نماز را احتياطا اعاده كند گرچه واجب نبودن اعاده خالى از وجه نيست .
( 563 ) اگر بعد از داخل شدن وقت نماز ، وضو داشته باشد و بداند كه اگر وضوى خود را باطل كند نمىتواند وضو بگيرد ، چنانچه بتواند بدون ضرر و مشقت وضوى خود را نگاه دارد ، نبايد آن را باطل نمايد . و هم چنين است اگر بداند كه تهيه آب براى او ممكن نيست .
( 564 ) اگر پيش از وقت نماز وضو داشته باشد و بداند يا احتمال عقلايى دهد يا دو شاهد عادل خبر دهند كه اگر وضوى خود را باطل كند ، تهيه آب براى او ممكن نيست ، چنانچه بتواند بدون ضرر و مشقت وضوى خود را نگاه دارد ، احتياط در آن است كه آن را باطل نكند .
( 565 ) كسى كه فقط به مقدار وضو يا به مقدار غسل آب دارد اگر بداند كه اگر آن را بريزد آب پيدا نمىكند ، چنانچه وقت نماز داخل شده باشد ، ريختن آن حرام است و احتياط در آن است كه پيش از وقت نماز هم آن را نريزد .
( 566 ) كسى كه مىداند يا دو شاهد عادل خبر دهند كه آب پيدا نمىكند ، اگر بعد از داخل شدن وقت نماز وضوى خود را باطل كند يا آبى كه دارد بريزد معصيت كرده ولى نمازش با تيمم صحيح است .
2 - مشقت بيش از حد :
( 567 ) اگر به سبب پيرى يا ترس از دزد و جانور و مانند اينها ، يا نداشتن وسيله اى كه آب از چاه بكشد ، دسترسى به آب نداشته باشد ، بايد تيمم كند . و همچنين است اگر تهيه كردن آب يا استعمال آن به قدرى مشقت داشته باشد كه مردم آن را تحمل نكنند .
( 568 ) اگر براى كشيدن آب از چاه ، دلو و ريسمان و مانند اينها لازم دارد و مجبور است بخرد يا كرايه نمايد ، اگر چه قيمت آن چند برابر معمول باشد ، در صورتى كه اجحاف نباشد بايد تهيه كند ، و هم چنين است اگر آب را به چندين برابر

112