كه طبق فتواى مجتهد اول عمل كرده مىتواند باقى بماند . و اگر چند مرجع داشته و بعد از وفات هر كدام طبق موازين از ديگرى تقليد كرده و با اجازه بعدى بر تقليد باقى مانده و در نتيجه از هر مجتهد چند مسأله عمل كرده است ، در آن مسائل مىتواند بر تقليد مجتهدين قبلى باقى بماند . ولى در هر صورت در مسائلى كه عمل نكرده بايد به فتواى مجتهد زنده عمل كند .
( 16 ) شخصى كه مقلد مرجعى بوده ، بعد از فوت آن مرجع اگر احراز و يا احتمال اعلميت ميت در بين نباشد ، رجوع به مجتهد زنده جايز است ، و در صورتى كه مجتهد زنده اعلم باشد يا احتمال اعلميت او در بين باشد رجوع به او واجب است .
( 17 ) مسائلى را كه انسان غالبا به آنها احتياج دارد ، واجب است ياد بگيرد .
( 18 ) اگر براى انسان مسأله اى پيش آيد كه حكم آن را نمىداند ، مىتواند صبر كند تا فتواى مجتهد اعلم را به دست آورد يا اگر احتياط ممكن است به احتياط عمل نمايد ، بلكه اگر احتياط ممكن نباشد چنانچه از انجام عمل ، محذورى لازم نيايد مىتواند عمل را بجا آورد . پس اگر معلوم شد كه مخالف واقع يا مخالف نظر مجتهد بوده ، بايد دوباره انجام دهد .
( 19 ) اگر كسى فتواى مجتهدى را به ديگرى بگويد ، چنانچه فتواى آن مجتهد عوض شود لازم نيست به او خبر دهد كه فتوا عوض شده . ولى اگر بعد از گفتن فتوا بفهمد اشتباه كرده ، در صورتى كه ممكن باشد بايد اشتباه را بر طرف كند .
( 20 ) اگر مكلف مدتى اعمال خود را بدون تقليد انجام دهد ، در صورتى اعمال او صحيح است كه بفهمد به وظيفه واقعى خود رفتار كرده است ، يا عمل او با فتواى مجتهدى كه وظيفه اش تقليد از او بوده ، يا با فتواى مجتهدى كه فعلا بايد از او تقليد كند مطابق باشد ، و عباداتى را كه قبلا انجام داده با قصد قربت انجام داده باشد .

11