وقف وقف آن است كه انسان مالى را به صورت مخصوص به موارد و مصارف معينى ، اختصاص دهد ، و احكام آن در مسائل آينده گفته خواهد شد .
( 2149 ) اگر كسى چيزى را وقف كند ، از ملك او خارج مىشود و خود او و ديگران نمىتوانند آن را ببخشند يا بفروشند و كسى هم از آن ملك ارث نمىبرد ، ولى در بعضى از موارد بسيار نادر كه در كتاب هاى مفصل بيان شده است به طور استثنايى ، فروختن آن جايز است .
( 2150 ) لازم نيست صيغه وقف را به عربى بخوانند ، بلكه اگر مثلا بگويد ، خانه خود را وقف كردم ، وقف صحيح است و محتاج به قبول هم نيست ، ولى در وقف خاص ، قبول كردن مطابق احتياط است .
( 2151 ) اگر ملكى را براى وقف معين كند و پيش از خواندن صيغه وقف پشيمان شود يا بميرد ، وقف درست نيست .
( 2152 ) كسى كه مالى را وقف مىكند ، بنا بر اظهر مىتواند شرط كند كه تا مدتى و يا تا وقتى زنده است خودش و يا متعلقين او از مال موقوفه ، استفاده نمايند و منافع آن مال به آنها برسد .
( 2153 ) وقف در صورتى صحيح است كه مال وقف را به تصرف كسى كه براى او وقف شده يا وكيل ، يا ولى او بدهند ، ولى اگر چيزى را بر اولاد صغير خود وقف كند و به قصد اين كه آن چيز ملك آنان شود ، از طرف آنان نگهدارى نمايد وقف صحيح است .
( 2154 ) اگر مسجد را وقف كنند ، بعد از آن كه واقف به قصد واگذار كردن اجازه

429