نجس مىماند ، و براى پاك شدن آنجا بايد گودالى حفر كنند ، كه آب در آن جمع شود ، بعد آب را بيرون بياورند و گودال را با خاك پاك پر كنند .
( 182 ) اگر ظاهر سنگ نمك و مانند آن نجس شود ، با آب كمتر از كر هم پاك مىشود .
( 183 ) اگر از شكر آب شده نجس ، قند بسازند و در آب كر يا جارى بگذارند پاك نمىشود زمين ( 184 ) زمين با پنج شرط ، كف پا و ته كفش نجس را پاك مىكند :
اول : آن كه زمين بنا بر احوط از عين نجاست و آنچه در حكم نجاست است پاك باشد ، بنا بر اين زمينى كه آلوده به بول شده و هنوز تطهير نشده ، پاك كننده نيست ، هر چند خشك شده باشد .
دوم : آن كه زمين خشك باشد و رطوبتى كه سرايت به جاى ديگر كند نداشته باشد بنا بر احوط .
سوم : آن كه اگر عين نجس مثل خون و بول ، يا متنجس مثل گلى كه نجس شده در كف پا و ته كفش باشد ، به واسطه راه رفتن يا ماليدن پا به زمين يا به هر سبب ديگرى بر طرف شود .
چهارم : آن كه زمين بايد خاك يا سنگ يا آجر فرش و مانند اينها باشد ، پس با راه رفتن روى فرش و حصير و سبزه ، كف پا و ته كفش نجس پاك نمىشود .
پنجم : آن كه كف پا و ته كفش به واسطه راه رفتن نجس شده باشد ، پس اگر به واسطه غير راه رفتن نجس شده باشد ، بنا بر اظهر به واسطه راه رفتن پاك نمىشود .
( 185 ) پاك شدن كف پا و ته كفش نجس ، به واسطه راه رفتن روى آسفالت و روى زمينى كه با چوب فرش شده يا هر چيزى كه به آن زمين نگويند ، محل اشكال است ، واظهر بقاء نجاست است .
( 186 ) بعد از بر طرف شدن عين نجاست ، بنا بر اظهر تماس كف پا و ته كفش

41