نام کتاب : توضيح المسائل ( فارسي ) نویسنده : الشيخ محمد تقي بهجت جلد : 1 صفحه : 301
( 1537 ) به كسى كه معصيت كبيره و امورى كه در اسلام منكر و قبيح هست مرتكب مىشود ، مخصوصا كسى كه آشكارا معصيت انجام مىدهد بنابر احتياط واجب نبايد زكات بدهند ، مگر به قدر ضروريات او و خانواده اش . ( 1538 ) انسان نمىتواند مخارج كسانى ، مثل اولاد ، كه خرجشان بر او واجب است از زكات بدهد ، ولى اگر مخارج آنان را ندهد ، ديگران مىتوانند به آنان زكات بدهند . ( 1539 ) اگر انسان زكات به پسرش بدهد كه خرج زن و خدمتكار خود كند اشكال ندارد . ( 1540 ) زنى كه صيغه شده اگر فقير باشد ، شوهرش و ديگران مىتوانند به او زكات بدهند ، ولى اگر شوهرش در ضمن عقد شرط كند كه مخارج او را بدهد يا به جهت ديگرى دادن مخارجش بر او واجب باشد ، در صورتى كه بتواند مخارج آن زن را بدهد يا زن بتواند او را مجبور كند ، نمىشود به آن زن از سهم فقرا زكات داد . ( 1541 ) زن مىتواند به شوهر فقير خود زكات بدهد ، اگر چه شوهر ، زكات را صرف مخارج خود آن زن نمايد . ( 1542 ) سيد نمىتواند از غير سيد زكات بگيرد ، ولى اگر خمس و ساير وجوهات كفايت مخارج او را نكند و ناچار به گرفتن زكات باشد ، مىتواند از غير سيد زكات بگيرد ، ولى احتياط واجب آن است كه اگر ممكن باشد فقط به مقدارى كه براى مخارج سالانه اش ضرورى باشد بگيرد و اگر در اثناى سال از زكات بى نياز شد آن را عودت يا با اذن زكات دهنده به مصرف مستحقين زكات برساند و خودش از خمس استفاده كند . نيت زكات ( 1543 ) انسان بايد زكات را به قصد قربت يعنى براى انجام فرمان خداوند عالم بدهد و اگر غير از زكات ، مال ديگرى هم بر او واجب شده است ، در نيت معين كند كه آنچه را مىدهد زكات است ، ولى اگر هم زكات مال بر او واجب شده است و هم
301
نام کتاب : توضيح المسائل ( فارسي ) نویسنده : الشيخ محمد تقي بهجت جلد : 1 صفحه : 301