بفرستند برود و هر وقت از رفتن جلوگيرى كنند بايستد و نيز بايد عادتش اين باشد كه تا صاحبش نرسد از شكار نخورد ، ولى اگر اتفاقا از شكار بخورد اشكال ندارد . دوم - صاحبش آن را بفرستد و اگر پيش خود دنبال شكار رود و حيوانى را شكار كند خوردن آن حيوان حرام است . بلكه اگر پيش خود دنبال شكار رود و بعدا صاحبش بانگ بزند كه زودتر آن را به شكار برساند ، اگر چه بواسطه صداى صاحبش شتاب كند ، بنابر احتياط واجب بايد از خوردن آن شكار خوددارى نمايند . سوم - كسى كه سگ را مىفرستد بايد مسلمان باشد يا بچه مسلمان باشد كه خوب و بد را بفهمد و اگر كافر يا كسى كه اظهار دشمنى با اهل بيت پيغمبر صلى الله عليه وآله مىكند سگ را بفرستد ، شكار آن سگ حرام است . چهارم - وقت فرستادن سگ نام خدا را ببرد و اگر عمدا نام خدا را نبرد ، آن شكار حرام است ولى اگر فراموش كند اشكال ندارد . پنچم - شكار بواسطه زخمى كه از دندان سگ پيدا كرده بميرد پس اگر سگ شكار را خفه كند ، يا شكار از دويدن يا ترس بميرد حلال نيست . ششم - كسى كه سگ را فرستاده ، وقتى برسد كه حيوان مرده باشد ، يا اگر زنده است به اندازه سر بريدن آن وقت نباشد و چنانچه وقتى برسد كه به اندازه سر بريدن وقت باشد و سر حيوان را نبرد تا بميرد حلال نيست .
مسأله 2619 - كسى كه سگ را فرستاده اگر وقتى برسد كه بتواند سر حيوان را ببرد ، چنانچه مثلا بواسطه بيرون آوردن كارد و مانند آن وقت بگذرد و آن حيوان بميرد حلال است ، ولى اگر چيزى همراه او نباشد كه با آن سر حيوان را ببرد و حيوان بميرد احتياط واجب آنست كه از خوردن آن خوددارى كنند .
مسأله 2620 - اگر چند سگ را بفرستند و با هم حيوانى را شكار كنند چنانچه همه آنها داراى شرائطى كه در مسأله ( 2618 ) گفته شد بوده‌اند شكار حلال است و اگر يكى از آنها داراى شرائط نبوده ، شكار حرام است .

521