مسأله 1766 - كسى كه قضاى روزه رمضان را گرفته اگر وقت قضاى روزه او تنگ نباشد مىتواند پيش از ظهر روزه خود را باطل كند .
مسأله 1767 - اگر قضاى روزه شخص ديگر را گرفته باشد احتياط واجب آن است كه بعد از ظهر روزه را باطل نكند .
مسأله 1768 - اگر بواسطه مرض ، يا حيض ، يا نفاس ، روزه رمضان را نگيرد و پيش از تمام شدن رمضان بميرد ، لازم نيست روزه هايى را كه نگرفته براى او قضا كنند .
مسأله 1769 - اگر بواسطه مرضى روزه رمضان را نگيرد ، و مرض او تا رمضان سال بعد طول بكشد ، قضاى روزه هائى را كه نگرفته بر او واجب نيست و بايد براى هر روز يك مد كه تقريبا ده سير است طعام يعنى گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد ، ولى اگر بواسطه عذر ديگرى مثلا براى مسافرت روزه نگرفته باشد ، و عذر او تا رمضان بعد باقى بماند روزه هايى را كه نگرفته بايد قضا كند ، و احتياط واجب آن است كه براى هر روز يك مد طعام هم به فقير بدهد .
مسأله 1770 - اگر بواسطه مرضى روزه رمضان را نگيرد ، و بعد از رمضان مرض او بر طرف شود ، ولى عذر ديگرى پيدا كند كه نتواند تا رمضان بعد قضاى روزه را بگيرد ، بايد روزه هائى را كه نگرفته قضا نمايد . و نيز اگر در ماه رمضان غير مرض عذر ديگرى داشته باشد و بعد از رمضان آن عذر بر طرف شود ، و تا رمضان سال بعد بواسطه مرض نتواند روزه بگيرد ، روزه هايى را كه نگرفته بايد قضا كند ، و بنابر احتياط واجب براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد .
مسأله 1771 - اگر در ماه رمضان بواسطه عذرى روزه نگيرد ، و بعد از رمضان عذر او بر طرف شود ، و تا رمضان آينده عمدا قضاى روزه را نگيرد بايد روزه را قضا كند ، و براى هر روز يك مد گندم يا جو و مانند اينها هم به فقير بدهد .
مسأله 1772 - اگر در قضاى روزه كوتاهى كند تا وقت تنگ شود ، و در

329