مسأله 1649 - اگر موقعى كه مشغول غذا خوردن است بفهمد صبح شده بايد لقمه را از دهان بيرون آورد ، و چنانچه عمدا فرو برد روزه اش باطل است ، و بدستورى كه بعدا گفته خواهد شد كفاره هم بر او واجب مىشود .
مسأله 1650 - اگر روزه دار بقدرى تشنه شود كه بترسد از تشنگى بميرد ، مىتواند باندازه‌اى كه از مردن نجات پيدا كند آب بياشامد ، ولى روزه او باطل مىشود ، و اگر ماه رمضان باشد بايد در بقيه روز از بجا آوردن كارى كه روزه را باطل مىكند خوددارى نمايد .
مسأله 1651 - كسى كه مىخواهد روزه بگيرد لازم نيست پيش از اذان دندانهايش را خلال كند ، اگر چه احتمال بدهد كه غذائى كه لاى دندان مانده در روز فرو مىرود ، ولى اگر بداند كه غذاى باقى مانده فرو مىرود اگر چنانچه خلال نكند ، روزه اش باطل مىشود ، و فرق نمىكند كه چيزى از آن فرو رود يا فرو نرود .
مسأله 1652 - فرو بردن آب دهان اگر چه بواسطه خيال كردن ترشى و مانند آن در دهان جمع شده باشد روزه را باطل نمىكند .
مسأله 1653 - فرو بردن اخلاط سر و سينه ، تا به فضاى دهان نرسيده اشكال ندارد ، ولى اگر داخل فضاى دهان شود احتياط واجب آن است كه آن را فرو نبرد .
مسأله 1654 - جويدن غذا براى بچه يا پرنده ، و چشيدن غذا و مانند اينها كه معمولا به حلق نمىرسد ، اگر چه اتفاقا به حلق برسد روزه را باطل نمىكند ولى اگر انسان از اول بداند كه به حلق مىرسد ، چنانچه فرو رود ، روزه اش باطل مىشود ، و بايد قضاى آن را بگيرد ، و كفاره هم بر او واجب است .
مسأله 1655 - انسان نمىتواند به خاطر ضعف روزه اش را بخورد ولى اگر ضعف او بقدرى است كه معمولا نمىشود آن را تحمل كرد خوردن روزه اشكال ندارد .

308