مسأله 2713 - اگر كسى دو نفر را وصى كند ، چنانچه يكى از آن دو بميرد ، يا ديوانه يا كافر شود ، حاكم شرع يك نفر ديگر را بجاى او معين مىكند و اگر هر دو بميرند ، يا ديوانه يا كافر شوند ، حاكم شرع دو نفر ديگر را معين مىكند . ولى اگر يك نفر بتواند وصيت را عملى كند ، معين كردن دو نفر لازم نيست .
مسأله 2714 - اگر وصى نتواند به تنهائى كارهاى ميت را انجام دهد حاكم شرع براى كمك او يك نفر ديگر را معين مىكند .
مسأله 2715 - اگر مقدارى از مال ميت در دست وصى تلف شود ، چنانچه در نگهدارى آن كوتاهى كرده و يا تعدى نموده ، مثلا ميت وصيت كرده است كه فلان مقدار به فقراى فلان شهر بده و او مال را به شهر ديگر برده و در راه از بين رفته ضامن است و اگر كوتاهى نكرده و تعدى هم ننموده ، ضامن نيست .
مسأله 2716 - هر گاه انسان كسى را وصى كند و بگويد كه اگر آن كس بميرد فلانى وصى باشد ، بعد از آن كه وصى اول مرد ، وصى دوم بايد كارهاى ميت را انجام دهد .
مسأله 2717 - حجى كه بر ميت واجب است و بدهكارى و حقوقى را كه مثل خمس و زكات و مظالم ، ادا كردن آنها واجب مىباشد ، بايد از اصل مال ميت بدهند اگر چه ميت براى آنها وصيت نكرده باشد .
مسأله 2718 - اگر مال ميت از بدهى و حج واجب و حقوقى كه مثل خمس و زكات و مظالم بر او واجب است زياد بيايد ، چنانچه وصيت كرده باشد كه ثلث يا مقدارى از ثلث را به مصرفى برسانند ، بايد به وصيت او عمل كنند و اگر وصيت نكرده باشد ، آنچه مىماند مال ورثه است .
مسأله 2719 - اگر مصرفى را كه ميت معين كرده ، از ثلث مال او بيشتر باشد ، وصيت او در بيشتر از ثلث در صورتى صحيح است كه ورثه حرفى بزنند ، يا كارى كنند كه معلوم شود عملى شدن وصيت را اجازه داده‌اند و تنها راضى بودن آنان

545