مسأله 2708 - اگر وصيت كند كه ثلث مال او را نفروشند و عايدى آن را به مصرفى برسانند ، بايد مطابق گفته او عمل نمايند .
مسأله 2709 - اگر در مرضى كه به آن مرض مىميرد ، بگويد مقدارى به كسى بدهكار است ، چنانچه متهم باشد كه براى ضرر زدن به ورثه گفته است بايد مقدارى را كه معين كرده از ثلث او بدهند و اگر متهم نباشد و كسى هم منكر گفته او نشود ، بايد از اصل مالش بدهند .
مسأله 2710 - كسى كه انسان وصيت مىكند كه چيزى به او بدهند بايد وجود داشته باشد ، پس اگر وصيت كند به بچه‌اى كه ممكن است فلان زن حامله شود چيزى بدهند باطل است . ولى اگر وصيت كند به بچه‌اى كه در شكم مادر است چيزى بدهند ، اگر چه هنوز روح نداشته باشد ، وصيت صحيح است ، پس اگر زنده به دنيا آمد ، بايد آنچه را كه وصيت كرده به او بدهند ، و اگر مرده به دنيا آمد ، وصيت باطل مىشود و آنچه را كه براى او وصيت كرده ، ورثه ميان خودشان قسمت مىكنند .
مسأله 2711 - اگر انسان بفهمد كسى او را وصى كرده ، چنانچه به اطلاع وصيت كننده برساند كه براى انجام وصيت او حاضر نيست ، لازم نيست بعد از مردن او به وصيت عمل كند . ولى اگر پيش از مردن او نفهمد كه او را وصى كرده يا بفهمد و به او اطلاع ندهد كه براى عمل كردن به وصيت حاضر نيست ، در صورتى كه مشقت نداشته باشد ، بايد وصيت او را انجام دهد و نيز اگر وصى پيش از مرگ موقعى ملتفت شود كه مريض به واسطه شدت مرض نتواند به ديگرى وصيت كند ، بايد وصيت را قبول نمايد .
مسأله 2712 - اگر كسى كه وصيت كرده بميرد ، وصى نمىتواند ديگرى را براى انجام كارهاى ميت معين كند و خود از كار كناره نمايد ، ولى اگر بداند مقصود ميت اين نبوده كه خود وصى آن كار را انجام دهد ، بلكه مقصودش فقط انجام كار بوده مىتواند ديگرى را از طرف خود وكيل نمايد .

544