اول : شنيدن از خود مجتهد .
دوم : شنيدن از دو نفر عادل كه فتواى مجتهد را نقل كنند .
سوم : شنيدن از كسى كه مورد اطمينان و راستگوست .
چهارم : ديدن در رساله مجتهد در صورتى كه انسان به درستى آن رساله اطمينان داشته باشد .
مسأله 6 - تا انسان يقين نكند كه فتواى مجتهد عوض شده است ، مىتواند به آنچه در رساله نوشته شده عمل نمايد ، و اگر احتمال دهد كه فتواى او عوض شده جستجو لازم نيست .
مسأله 7 - اگر مجتهد اعلم در مسأله‌اى فتوى دهد مقلد آن مجتهد ، يعنى كسى كه از او تقليد مىكند نمىتواند در آن مسأله به فتواى مجتهد ديگر عمل كند ، ولى اگر فتوا ندهد و بفرمايد احتياط آن است كه فلان طور عمل شود ، مثلا بفرمايد احتياط آن است كه در ركعت سوم و چهارم نماز سه مرتبه تسبيحات اربعه يعنى سبحان الله والحمد لله و لا إله الا الله و الله اكبر بگويند ، مقلد بايد يا به اين احتياط كه احتياط واجبش مىگويند عمل كند و سه مرتبه بگويد ، يا به فتواى مجتهد ديگرى عمل كند و بنابر احتياط واجب به فتواى مجتهدى كه علم او از مجتهد اعلم كمتر و از مجتهدهاى ديگر بيشتر است عمل نمايد . پس اگر او يك مرتبه گفتن را كافى بداند ، مىتواند يك مرتبه بگويد و همچنين است اگر مجتهد اعلم بفرمايد مسأله محل تأمل يا محل اشكال است .
مسأله 8 - اگر مجتهد اعلم بعد از آن كه در مسأله‌اى فتوى داده احتياط كند ، مثلا بفرمايد ظرف نجس را كه يك مرتبه در آب كر بشويند پاك مىشود ، اگر چه احتياط آن است كه سه مرتبه بشويند ، مقلد او نمىتواند در آن مسأله به فتواى مجتهد ديگر رفتار كند ، بلكه بايد يا به فتوى عمل كند ، يا به احتياط بعد از فتوى كه آن را احتياط مستحب مىگويند عمل نمايد . مگر آن كه فتواى آن مجتهد نزديكتر به احتياط باشد .

13