آزاد بوده و از هر گونه تعرض مصون و محفوظ باشند ، بگونه اى كه بتوانند بدون ترس و يا ايجاد مشكلى پيام خود را با صراحت ابلاغ نموده و به وظايف مقرره اى كه به توافق طرفين رسيده است عمل نمايند ، و در اين حكم ميان زمان جنگ و صلح فرقى نيست . در صدر اسلام نيز به دستور پيامبر اكرم ( ص ) فرستادگان كفار و مشركينى كه در حال جنگ با مسلمانان بودند اين حق را داشتند كه آزادانه پيام خود را ابلاغ نمايند و كسى متعرض آنان نشود .
حق كفار اهل ذمه كه در كشور اسلامى در پناه حاكميت اسلام زندگى مىكنند اين است كه حكومت اسلامى هر آنچه را خداوند از آنان قبول كرده است قبول نمايد ، و آنچه را بر انجام آن متعهد شده اند از آنان مطالبه كند ، و هر مسلمانى بايد همچون هم كيشان خود با آنان رفتار نمايد و به پيمانهاى خود با آنان وفا نمايد و آنان را مورد ستم قرار ندهد .
همچنين كفار اهل ذمه حق دارند در كشور اسلامى با آزادى به آيين خود عمل نمايند ، مشروط بر اين كه به شرايط ذمه عمل نموده و به خوردن مشروبات الكلى و گوشت خوك و ساير محرمات تظاهر نكنند .
حق پناهندگى :
هر يك از افراد جبهه كفر - هر چند در حال جنگ با مسلمانان باشد - حق دارد به جبهه مسلمانان پناهنده شود و تقاضاى امان نمايد ، و در اين صورت تقاضاى پناهندگى او بايد پذيرفته شود . و امان دادن به او هر چند توسط ضعيف ترين افراد مسلمان باشد معتبر است .
اگر مسلمانى كه تابع دولت غير اسلامى است به يك كشور اسلامى پناهنده شود ، دولت اسلامى حق ندارد او را تحويل دهد ، مگر آن كه ميان آن دو كشور قرارداد استرداد پناهندگان منعقد شده باشد . و در اين صورت اين موضوع بايد به كسى كه قصد پناهندگى دارد ابلاغ گردد تا او فريب نخورد و به آن كشور اسلامى پناهنده نگردد .
اگر يك مسلمان به خاطر فرار از مظالم دولت كفر يا دولت به ظاهر اسلامى متبوع خود به يك دولت اسلامى پناهنده شود ، آن دولت حق ندارد او را تحويل دهد ، مگر اين كه ميان آن دو كشور قرارداد استرداد پناهندگان منعقد شده باشد .
اگر كافرى به خاطر تمايل به اسلام به يك دولت اسلامى پناهنده شود ، آن دولت حق ندارد او را تحويل دهد ، مگر آن كه ميان آن دو كشور قرارداد استرداد پناهندگان منعقد شده باشد .
اگر مسلمان يا كافرى كه تابع دولت اسلامى است به يك دولت اسلامى ديگر پناهنده شود ، چنانچه يكى از حقوق مردمى بر عهده او بوده و صاحب حق در صدد گرفتن آن باشد

630