صاحبش نگهدارى كند و از بين برود ، چنانچه در نگهدارى آن كوتاهى يا زياده روى ننموده ضامن نيست ، ولى اگر براى خود برداشته يا از طرف صاحبش صدقه داده باشد و او به صدقه دادن راضى نشود در هر صورت ضامن است .
" مسأله 2902 " هنگام اعلام لازم نيست جنس چيزى را كه پيدا كرده بگويد ، بلكه همين قدر كه بگويد : " چيزى پيدا كرده ام " كافى است ، مگر اين كه اعلام به اين شكل بى فايده باشد . و چنانچه شخصى نشانه هاى آن را به گونه اى بگويد كه اطمينان به صداقت او پيدا شود كافى است ، و لازم نيست نشانه هايى را كه بيشتر اوقات صاحب مال متوجه آنها نيست بگويد .
" مسأله 2903 " شخصى كه مالى را پيدا مىكند لازم نيست خودش اعلام نمايد ، بلكه فرد مطمئنى مىتواند از طرف او اعلام كند .
" مسأله 2904 " اگر مالى را كه كمتر از بهاى " 419 / 2 " گرم نقره سكه دار ارزش دارد پيدا كند و از آن صرف نظر نمايد و در مسجد يا جاى ديگر بگذارد ، چنانچه كسى آن را بردارد براى او حلال است ، ولى اگر قيمت آن به " 2 . 419 " گرم نقره سكه دار برسد و اعلام نكند و در جايى كه پيدا كرده و يا در مسجد يا جاى ديگر بگذارد و آن چيز از بين برود يا ديگرى آن را بردارد ، كسى كه ابتدا آن را پيدا كرده ضامن است .
" مسأله 2905 " هر گاه چيزى پيدا كند كه اگر بماند فاسد مىشود ، بايد تا مقدارى كه ممكن است آن را نگه دارد ، بعد بنابر احتياط با اجازه حاكم شرع قيمت كند و خودش بردارد يا بفروشد و پولش را نگه دارد ، و اگر صاحب آن پيدا نشد از طرف او صدقه بدهد .
و احتياط واجب آن است كه براى صدقه دادن از حاكم شرع اجازه بگيرد .
" مسأله 2906 " قيمت مال پيدا شده بايد بر حسب زمان و مكانى كه مال در آن پيدا شده محاسبه شود .
" مسأله 2907 " اگر چيزى را كه پيدا كرده هنگام وضو گرفتن و نماز خواندن همراه او باشد ، در صورتى كه قصدش اين باشد كه صاحب آن را پيدا كند اشكال ندارد .
" مسأله 2908 " اگر دو شاهد عادل شهادت دهند كه مال پيدا شده براى فلان شخص است ، بايد مال به آن فرد داده شود ، چه پيش از شروع اعلام باشد يا در بين و يا پس از آن .
" مسأله 2909 " اگر كسى كه مال نشانه دار را پيدا كرده بميرد ، چنانچه پس از پايان اعلام آن را براى خودش برداشته و مرده باشد مالكيت آن به همان صورت به وارث او منتقل مىشود كه اگر صاحبش پيدا شد به او برگردانده شود ، و اگر قبل از شروع اعلام يا در بين آن مرده باشد ظاهرا ورثه بايد به جاى او اعلام نمايند .

522