كرده تا زنده است خودش در هر سال مقدار معينى از مال را در راه معينى مصرف كند ، پس از مردن او ادامه آن واجب نيست .
" مسأله 2847 " اگر نذر كرده مقدار معينى از مال را به مصرف خاصى برساند و آن مصرف را فراموش كرده و بين چند مصرف مردد باشد ، بايد در هر يك از آن مصرفها همه آن مقدار را صرف نمايد ، و در صورتى كه مصرف را فراموش نكرده ولى مقدار معين از مال را فراموش كرده باشد ، هر مقدار آن را كه يقين دارد مصرف نمايد . و اگر عملى را نذر كرده و مردد بين چند عمل باشد ، بايد همه آن اعمال را انجام دهد ، و در صورتى كه مقدار عمل را فراموش كرده هر اندازه را كه يقين دارد انجام دهد .
" مسأله 2848 " در " عهد " نيز همانند " نذر " بايد صيغه خوانده شود ونام خدا بر زبان جارى شود ، به اين صورت كه بگويد : " با خدا عهد كردم كه فلان كار را انجام دهم " .
همچنين كارى را كه عهد مىكند انجام دهد بايد انجام آن بهتر از ترك آن باشد ، بلكه اگر كار مباحى باشد كه انجام و ترك آن مساوى است بنابر احتياط آن را انجام دهد .
" مسأله 2849 " هر گاه با خدا عهد كند كه كار خيرى را انجام دهد آن عمل مطابق عهدى كه كرده بر او واجب مىشود ، و چنانچه به عهد خود عمل نكند بايد به عنوان كفاره يك بنده آزاد نمايد يا شصت فقير را سير كند يا دو ماه روزه بگيرد .
" مسأله 2850 " اگر براى تخلف نذر يا قسم يا عهد خود كفاره اى معين كند - به عنوان مثال بگويد : " با خدا عهد كردم كه ديگر سيگار نكشم و اگر كشيدم صد تومان صدقه بدهم " - در صورت تخلف بايد تنها آنچه را معين نموده انجام دهد و كفاره ديگرى واجب نيست .

508