فرموده اند : " اگر از ازدواج موقت جلوگيرى نشده بود هيچ مؤمنى تن به زنا نمىداد وجز فرد شقى كسى زنا نمىكرد " . از اين رو روايات زيادى از ائمه اطهار ( ع ) در مورد ترغيب شيعيان به ازدواج موقت وارد شده است تا آنجا كه از سنتهاى پيامبر اكرم ( ص ) قلمداد گشته و ترك آن مورد مذمت قرار گرفته است . و چنانچه كسى توان ازدواج دائم را نداشته باشد و بترسد دچار گناه و فحشا گردد اقدام به ازدواج موقت بر او واجب خواهد شد . بجاست هدف اصلى از تشريع ازدواج موقت در جوامع مذهبى تشريح شود تا مردم با فرهنگ اصيل اسلام به دور از تعصبات و عادات جاهلى آشناتر گردند .
" مسأله 2630 " عقد موقت گرچه براى لذت بردن هم نباشد صحيح است ، ولى بايد واقعا قصد زناشويى موقت را داشته باشند و به همين قصد عقد را جارى نمايند .
" مسأله 2631 " در عقد موقت بايد مدت عقد و مقدار مهر به طور دقيق معين شود ، پس اگر هر يك از اينها ذكر نشود يا مجمل باشد عقد باطل است .
" مسأله 2632 " زنى كه متعه شده - اگر چه آبستن شود - حق مخارج از شوهر و نيز حق همخوابگى ندارد ، مگر اين كه ضمن عقد شرط شده باشد .
" مسأله 2633 " زن و شوهرى كه با هم ازدواج موقت كرده اند از يكديگر ارث نمىبرند ، مگر در صورتى كه ارث بردن را در ضمن عقد شرط كرده باشند ، كه در اين صورت بنابر احتياط با ساير ورثه مصالحه شود و ورثه او را راضى نمايند . ولى چنانچه فرزندى از آنان به دنيا آيد آن فرزند ارث مىبرد .
" مسأله 2634 " شوهر بيش از چهار ماه نبايد نزديكى با متعه خود را ترك كند ، هر چند ثبوت اين حكم در غير زن جوان محل اشكال است ، ولى مطابق با احتياط مىباشد . و در هر صورت شوهر حقوق همسرش را در نظر بگيرد و مواظب باشد ظلم و اجحافى به او نشود .
" مسأله 2635 " زنى كه به عقد ازدواج موقت در مىآيد اگر در عقد شرط كند كه شوهر با او نزديكى نكند عقد و شرط او صحيح است ، و شوهر فقط مىتواند لذتهاى ديگر از او ببرد ، ولى اگر بعدا راضى شود شوهر مىتواند با او نزديكى نمايد .
" مسأله 2636 " از خانه بيرون رفتن زنى كه متعه شده بدون اجازه شوهر محل اشكال است ، و اگر به واسطه بيرون رفتن حق شوهر از بين مىرود بيرون رفتن او حرام است .
" مسأله 2637 " پدر و جد پدرى مىتوانند براى محرم شدن ، دختر يا نوه نا بالغ خود را

( 1 ) برگرفته از وسائل الشيعه ، كتاب النكاح ، باب 1 از ابواب " المتعه " ، احاديث 2 و 20 و 24 و 25 . ( 2 ) وسائل الشيعه ، كتاب النكاح ، باب 2 از ابواب " المتعه " ، احاديث باب .

470