ب - اگر شك كند كه چه وقت عذر برايش پيدا شده مىتواند مقدار كمتر را قضا نمايد ، مثل كسى كه در روزهاى آخر ماه رمضان مسافرت كرده و بعد از رمضان نمىداند كه ابتداى سفر او بيست و پنجم بوده يا بيست و ششم ، چنين شخصى مىتواند روز بيست و ششم را روز شروع مسافرت خود حساب كند و پنج روزه قضا بگيرد ، مگر اين كه مقدار روزهايى را كه روزه نگرفته مىدانسته و بعد فراموش كرده باشد كه در اين صورت بنابر احتياط مقدار بيشتر را كه احتمال مىدهد قضا نمايد .
" مسأله 1556 " زن حائض يا نفساء روزه هايى را كه در روزهاى حيض يا نفاس نگرفته بايد پس از پاك شدن قضا نمايد ، ولى زن مستحاضه بايد به ترتيبى كه در احكام استحاضه گفته شد روزه هاى خود را بگيرد ، و در اين صورت ديگر قضا ندارد .
" مسأله 1557 " اگر در ماه رمضان به واسطه عذرى روزه نگيرد و پس از رمضان عذر او بر طرف شود ، بنابر احتياط واجب تا رمضان سال بعد قضاى آن را بجا آورد ، و چنانچه تا رمضان آينده از روى عمد قضاى روزه را نگيرد بايد علاوه بر قضاى روزه براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد .
" مسأله 1558 " اگر در قضاى روزه رمضان كوتاهى كند تا وقت تنگ شود و در تنگى وقت عذرى پيدا كند ، بايد روزه ها را پس از رمضان قضا نمايد و براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد .
" مسأله 1559 " اگر موقعى كه عذر دارد تصميم داشته باشد كه پس از بر طرف شدن عذر روزه هاى خود را قضا كند و پيش از آن كه قضا نمايد در تنگى وقت عذرى پيدا كند ، بايد قضاى آن را بگيرد و بنابر احتياط واجب براى هر روز هم يك مد طعام به فقير بدهد .
" مسأله 1560 " اگر بيمارى انسان چند سال ادامه پيدا كند و پس از بهبودى تا رمضان آينده به اندازه قضا وقت داشته باشد ، بايد قضاى رمضان آخر را بگيرد و براى هر روز از سالهاى پيش يك مد طعام به فقير بدهد و قضاى آنها واجب نيست .
" مسأله 1561 " كسى كه از چند ماه رمضان روزه قضا دارد ، قضاى هر كدام را كه اول بگيرد مانعى ندارد ، ولى اگر وقت قضاى رمضان آخر تنگ باشد - مثل آن كه پنج روزه از رمضان آخر قضا داشته و پنج روز هم به رمضان مانده باشد - بنابر احتياط واجب اول قضاى رمضان آخر را بگيرد .
" مسأله 1562 " اگر قضاى روزه چند رمضان بر او واجب باشد خوب است معين كند - گرچه به طور اجمال - كه قضاى كدام رمضان را بجا مىآورد ، ولى اگر به طور كلى قصد نمايد ، قضاى رمضان جلوتر محسوب مىشود .

273