مسافرت كند بايد نمازش را شكسته بخواند .
" مسأله 1112 " مبدأ هشت فرسخ آخرين ساختمانهاى شهر است ، و در اين جهت بلاد صغيره و كبيره ( شهرهاى كوچك و بزرگ ) فرقى ندارند ، مگر آن كه محله هاى يك شهر بزرگ به گونه اى از يكديگر دور و جدا باشند كه چند محل حساب شوند ، و شخصى را كه از يك محله به محله ديگر رفته بگويند مسافرت كرده است .
شرط دوم - آن كه از ابتدا قصد هشت فرسخ را داشته باشد .
" مسأله 1113 " اگر به جايى كه كمتر از هشت فرسخ است مسافرت كند و پس از رسيدن به آنجا قصد كند به جايى برود كه با هم هشت فرسخ مىشود ، چون از ابتدا قصد هشت فرسخ را نداشته بايد نماز را تمام بخواند ، ولى اگر بخواهد از آنجا هشت فرسخ برود يا چهار فرسخ برود و به وطنش يا جايى كه مىخواهد ده روز بماند برگردد كه مجموع رفت و برگشت فعلى هشت فرسخ مىشود ، بايد نماز را شكسته بخواند .
" مسأله 1114 " مسافر در صورتى بايد نماز را شكسته بخواند كه تصميم داشته باشد هشت فرسخ برود ، پس كسى كه از شهر بيرون مىرود و مثلا قصدش اين است كه اگر رفيق پيدا كند سفر هشت فرسخى برود ، چنانچه اطمينان دارد رفيق پيدا مىكند بايد نماز را شكسته بخواند ، و اگر اطمينان ندارد بايد تمام بخواند .
" مسأله 1115 " كسى كه نمىداند سفرش چند فرسخ خواهد بود - مانند كسى كه در جستجوى گمشده مىرود - بايد نماز را تمام بخواند ، ولى هنگام برگشتن تا وطنش يا جايى كه مىخواهد ده روز در آنجا بماند اگر هشت فرسخ يا بيشتر باشد بايد نماز را شكسته بخواند . همچنين اگر در بين رفتن قصد كند كه چهار فرسخ برود و برگردد ، چنانچه رفتن و برگشتن هشت فرسخ شود بايد نماز را شكسته بخواند .
" مسأله 1116 " كسى كه قصد هشت فرسخ مستقيم يا چهار فرسخ رفت و برگشت را دارد - اگر چه در هر روز مقدار كمى راه برود - هنگامى كه از مبدأ به اندازه اى دور شود كه ساختمانهاى شهر را نبيند و صداى متعارف اذان آن شهر را نشنود وارد محدوده سفر شده ، و چنانچه بخواهد نماز بخواند بايد شكسته بجا آورد .
" مسأله 1117 " كسى كه در سفر در اختيار ديگرى است - مانند خدمتگزارى كه از خود اختيار ندارد و يا متهمى كه با مامور سفر مىكند - اگر مىداند كه سفر او هشت فرسخ يا بيشتر است بايد نماز را شكسته بخواند ، و اگر نمىداند بنابر احتياط بپرسد ، ولى اگر نمىتواند بپرسد نماز خود را تمام بخواند .
" مسأله 1118 " كسى كه در سفر در اختيار ديگرى است ، اگر بداند يا گمان داشته

205