بايد حمد يا تسبيحات را بخواند .
ب - اگر به گمان اين كه تسبيحات را خوانده مشغول استغفار شود و شك كند ، بنابر احتياط تسبيحات را بخواند .
ج - اگر در حالى كه خم شده ولى هنوز به حد ركوع نرسيده شك كند ، بنابر احتياط بايستد و حمد يا تسبيحات را بخواند .
د - اگر در حال ركوع و يا بعد از آن چنين شكى نمايد ، به شك خود اعتنا نكند .
" مسأله 896 " هر گاه شك كند كه كلمه اى را درست گفته يا نه ، اگر به چيزى كه بعد از آن است مشغول نشده بنابر احتياط واجب آن كلمه را به طور صحيح بگويد . و اگر به چيزى كه بعد از آن است مشغول شده ، چنانچه آن چيز ركن باشد - مثل اين كه در ركوع شك كند كلمه اى از سوره را درست گفته يا نه - بايد به شك خود اعتنا نكند . و اگر ركن نباشد باز هم مىتواند به شك خود اعتنا نكند ، ولى اگر احتياطا برگردد و آن كلمه را به طور صحيح بگويد اشكال ندارد ، و اگر چند مرتبه شك كند باز مىتواند بگويد ، اما اگر به حد وسواس برسد نبايد بگويد ، و اگر بگويد بنابر احتياط نمازش را دوباره بخواند .
" مسأله 897 " مستحب است نمازگزار كلمات حمد و سوره و تسبيحات را شمرده بخواند و در حمد و سوره آخر آيات را وقف نموده و به معناى آيات توجه نمايد ، و پس از خواندن سوره لحظه اى صبر كرده و سپس تكبير پيش از ركوع را بگويد يا قنوت بخواند .
" مسأله 898 " مستحب است نمازگزار در ركعت اول پيش از خواندن حمد بگويد :
" أعوذ بالله من الشيطان الرجيم " و در ركعت اول و دوم نماز ظهر و عصر ، امام جماعت " بسم الله الرحمن الرحيم " را بلند بگويد ، ولى در نماز فرادى بلند گفتن آن خالى از اشكال نيست . و اگر نماز را به جماعت مىخواند بعد از تمام شدن سوره حمد امام ، و اگر فرادى مىخواند پس از تمام شدن سوره حمد خودش بگويد : " الحمد لله رب العالمين " .
" مسأله 899 " مستحب است نمازگزار پس از خواندن سوره " توحيد " - در ركعت اول باشد يا دوم - يك يا دو يا سه مرتبه بگويد : " كذلك الله ربى " يا " كذلك الله ربنا " ، و اين ذكر ارتباطى به قنوت ندارد و نبايد پس از سوره هاى ديگر گفته شود .
" مسأله 900 " مستحب است در ركعت سوم و چهارم پس از خواندن تسبيحات استغفار كند ، مثلا بگويد : " استغفر الله ربى واتوب اليه " يا " اللهم اغفر لى " .
" مسأله 901 " مكروه است نمازگزار در تمام نمازهاى يك شبانه روز سوره " توحيد "

( 1 ) ولى همان گونه كه گذشت در نماز " صبح " و " مغرب " و " عشا " بايد مردان تمام حمد و سوره را بلند بخوانند

166