اطمينان پيدا شود ، هر چند اين يقين يا اطمينان از راه دستگاههاى تعيين وقت حاصل شود كه توسط متخصصان مورد وثوق استخراج گرديده است . همچنين اعتماد بر شهادت دو مرد عادل يا شهادت يك خبره كه از گفته او وثوق پيدا شود يا انسان وقت شناس مورد وثوق - خواه عادل باشد يا نه - جايز است ، ولى اعتماد به شهادت يك مرد عادل غير خبره محل اشكال است .
" مسأله 695 " نابينايان و كسانى كه در زندان هستند و قدرت تشخيص وقت را ندارند ، بنابر احتياط واجب تا زمانى كه يقين به فرا رسيدن وقت پيدا نكنند نبايد مشغول نماز شوند .
" مسأله 696 " اگر انسان به واسطه ابر يا حوادث آسمانى ديگر - مانند خورشيد گرفتگى - كه مانع از يقين كردن همه مردم است نتواند در اول وقت نماز به داخل شدن وقت يقين كند ، چنانچه گمان داشته باشد وقت داخل شده مىتواند مشغول نماز شود ، هر چند احتياط در تأخير است و تا ممكن است اين احتياط ترك نشود .
" مسأله 697 " اگر كسى بدون احراز يكى از راه هايى كه در مسأله " 694 " بيان شد مشغول نماز شود ، نمازش باطل است ، مگر اين كه معلوم شود كه همه نماز در وقت واقع شده و قصد قربت نيز داشته است .
" مسأله 698 " اگر كسى با احراز يكى از راههايى كه در مسأله " 694 " گفته شد نماز بخواند و بعد از نماز معلوم شود كه همه نمازش در خارج وقت خوانده شده ، نمازش باطل است . و اگر مقدارى از آن را داخل وقت خوانده باشد بنابر مشهور صحيح است ، ولى خالى از اشكال نمىباشد و بنابر احتياط دوباره آن را بخواند .
" مسأله 699 " اگر با احراز يكى از راههايى كه در مسأله " 694 " گفته شد مشغول نماز شود و در بين نماز بفهمد كه هنوز وقت داخل نشده ، نماز او باطل است ، و اگر در بين نماز وقت داخل شده باشد بنابر مشهور نماز او صحيح است ، ولى خالى از اشكال نمىباشد و بنابر احتياط دوباره آن را بخواند .
" مسأله 700 " اگر يقين كند وقت داخل شده و مشغول نماز شود و در بين نماز شك كند وقت رسيده يا نه ، نماز او باطل است ، ولى اگر در بين نماز يقين داشته باشد كه وقت شده و شك كند آنچه پيش از آن خوانده در وقت بوده يا نه ، با احتمال توجه به وقت در اول نماز ، نمازش صحيح است .
" مسأله 701 " اگر يقين كند كه وقت نماز داخل شده و مشغول نماز شود و بعد از نماز شك كند كه نمازش در وقت خوانده شده يا نه ، بنابر احتياط نمازش را دوباره بخواند .

135