مسائل نذر و عهد " نذر " آن است كه انسان انجام كار نيكى را براى خدا بر خود واجب كند ، و يا ترك كارى را كه انجام ندادن آن بهتر است براى خدا بر خود واجب نمايد .
" مسأله 2820 " نذر بر چند قسم است :
1 - نذرى كه براى شكر نعمت دنيوى يا اخروى باشد ، مثلا بگويد : " از براى خداست بر من كه اگر مرا توفيق حج داد يا به من فرزندى عطا نمود فلان كار خير را انجام دهم " ، يا براى شكر ترك گناه يا رفع بلا يا بيمارى و يا ساير مشكلات صورت بگيرد ، مثلا بگويد : " از براى خداست بر من كه اگر از فلان گناه محفوظ ماندم يا بيمارم شفا يافت فلان عمل خير را انجام دهم " . به اين قسم نذر كه براى شكرگزارى انجام مىشود " نذر بر " گفته مىشود .
2 - نذرى كه براى زجر و باز داشتن خود از عمل حرام يا مكروه انجام مىدهد ، مثلا مىگويد : " از براى خداست بر من كه اگر عمدا غيبت كردم يك روز روزه بگيرم " . اين قسم نذر را " نذر زجر " مىگويند .
3 - نذرى كه مطلق بوده و مشروط و معلق به چيزى نباشد ، به عنوان مثال بگويد : " از براى خداست بر من كه فردا را روزه بگيرم " . و به اين قسم نذر " نذر تبرعى " مىگويند .
" مسأله 2821 " در نذر مجرد نيت و قصد كافى نيست و بايد صيغه خوانده شود ، ولى خواندن به عربى لازم نيست . بنابراين اگر به فارسى يا هر لغت ديگر بگويد : " از براى خداست بر من كه اگر بيمارم بهبود يافت فلان كار را انجام دهم " نذر او صحيح است ، وهنگامى كه بيمار بهبود يافت كارى را كه نذر كرده بر او واجب مىشود .
" مسأله 2822 " عبارت " براى خدا " به هر زبان كه باشد بايد در صيغه نذر گفته شود ، و اگر در قلب آن را نيت كند كافى نيست و نذر واقع نمىشود .
" مسأله 2823 " نذر كننده بايد بالغ و عاقل باشد و به اختيار و قصد خود نذر كند ،

504