مسائل كفالت " كفالت " آن است كه انسان ضامن شود كه هر گاه طلبكار بدهكار را بخواهد او را تحويل دهد ، همچنين است اگر كسى بر ديگرى حقى داشته باشد يا ادعاى حقى كند كه دعواى او قابل قبول باشد و انسان ضامن شود كه هر وقت صاحب حق يا مدعى طرف را بخواهد او را تحويل دهد . اين عمل را " كفالت " و به كسى كه اين گونه ضامن مىشود " كفيل " مىگويند .
" مسأله 2381 " كفالت در صورتى صحيح است كه كفيل به هر لفظى - گرچه غير عربى - كفالت خود را به طلبكار بفهماند و او نيز قبول نمايد .
" مسأله 2382 " كفيل بايد بالغ و عاقل باشد و كسى او را در كفالت مجبور نكرده باشد و سفيه هم نباشد ، و نيز بتواند شخصى را كه كفيل او شده حاضر نمايد . ولى بدهكار لازم نيست عاقل ، بالغ و غير سفيه باشد ، و كفالت براى غير عاقل و نا بالغ و سفيه با اجازه ولى آنها صحيح است .
" مسأله 2383 " جايز است كفالت بدون مدت يا همراه با مدت باشد ، بنابراين اگر مدت تعيين كند و مثلا بگويد : " متعهد مىشوم يك سال ديگر او را تحويل دهم " اشكال ندارد .
" مسأله 2384 " يكى از هفت چيز كفالت را به هم مىزند :
1 - كفيل شخص بدهكار را تحويل طلبكار دهد .
2 - حق طلبكار ادا شود ، هر چند كفايت اين مورد خالى از اشكال نيست .
3 - طرف از حق خود گذشت نمايد .
4 و 5 - بدهكار ( يا كسى كه عليه او اقامه دعوى شده ) و يا كفيل از دنيا برود .
6 - صاحب حق كفيل را از كفالت آزاد كند .
7 - صاحب حق به وسيله حواله يا به شكل ديگر حق خود را به ديگرى واگذار نمايد .

424