مسائل حواله " مسأله 2331 " اگر شخصى طلبكار خود را حواله دهد كه طلب خود را از ديگرى بگيرد و طلبكار قبول نمايد ، بعد از آن كه حواله درست شد كسى كه به او حواله شده بدهكار مىشود ، و طلبكار نمىتواند طلبى را كه دارد از بدهكار اولى مطالبه نمايد .
" مسأله 2332 " در حواله صيغه خاصى وجود ندارد ، و همين كه بدهكار و طلبكار و شخص سوم از حواله آگاه شوند و بپذيرند حواله صحيح است .
" مسأله 2333 " هر يك از حواله دهنده و حواله گيرنده و كسى كه به او حواله شده بايد عاقل ، بالغ و داراى اختيار باشند و سفيه نباشند ، همچنين نبايد توسط حاكم شرع از تصرف در اموال منع شده باشند . ولى اگر حواله دهنده از تصرف در اموال منع شده باشد ليكن سر كسى كه به حواله دهنده بدهكار نيست و از تصرف در اموالش منع نشده حواله دهد اشكال ندارد .
" مسأله 2334 " براى صحت حواله لازم نيست آنچه حواله داده مىشود " عين " باشد ، بلكه اگر منفعت يا كارى كه مباشرت شخص بدهكار در آن شرط نيست - مانند انجام نماز يا روزه و يا دوختن لباس - حواله داده شود صحيح است .
" مسأله 2335 " اگر بر كسى كه بدهكار است حواله دهند احتياط واجب آن است كه حواله با رضايت و قبول او باشد ، ولى حواله دادن بر كسى كه بدهكار نيست در صورتى صحيح است كه او قبول كند . همچنين اگر بخواهد به كسى كه جنسى بدهكار است جنس ديگر حواله دهد تا او قبول نكند حواله صحيح نيست .
" مسأله 2336 " موقعى كه انسان حواله مىدهد بايد بدهكار باشد ، پس اگر بخواهد وام بگيرد تا هنگامى كه نگرفته و بدهكار نشده حواله صحيح نيست .
" مسأله 2337 " مقدار حواله و جنس آن بايد براى حواله دهنده و طلبكار معلوم باشد ، پس اگر مبلغى پول و مقدارى جنس به كسى بدهكار باشد و به طلبكار بگويد : يكى

416