نوشته بأشد و پيش از ديدن دفتر حواله بدهد و بعد دفتر را ببيند و به طلبكار مقدار طلبش را بگويد ، حواله صحيح مىباشد .
( مسأله 2313 ) طلبكار مىتواند حواله را قبول نكند اگر چه كسى كه به أو حواله شده فقير نباشد و در پرداختن حواله هم كوتاهى ننمايد .
( مسأله 2314 ) اگر كسى كه به حواله دهنده بدهكار نيست حواله را قبول كند ، پيش از پرداختن حواله نمىتواند مقدار حواله را از حواله دهنده بگيرد ، و اگر طلبكار طلب خود را به مقدار كمتر صلح كند كسى كه حواله را قبول كرده فقط مقداري را كه پرداخت كرده مىتواند از حواله دهنده مطالبه نمايد .
( مسأله 2315 ) بعد از آن كه حواله انجام گرفت حواله دهنده و كسى كه به أو حواله شده نمىتوانند حواله را به هم بزنند و هر گاه كسى كه به أو حواله شده در موقع حواله فقير نباشد اگر چه بعدا فقير شود طلبكار نمىتواند حواله را به هم بزند و هم چنين است اگر موقع حواله فقير بأشد و طلبكار بداند كه فقير است ، ولى اگر نداند كه فقير است ، و بعد بفهمد اگر چه در آن وقت متمكن شده بأشد طلبكار مىتواند حواله را به هم بزند و طلب خود را از حواله دهنده بگيرد .
( مسأله 2316 ) اگر بدهكار و طلبكار و كسى كه به أو حواله شده در فرضى كه قبول أو در صحت حواله معتبر است ، يا يكى از آنان براى خود حق به هم زدن حواله را قرار دهند ، مطابق قرارى كه گذاشته اند مىتوانند حواله را به هم بزنند .
( مسأله 2317 ) اگر حواله دهنده خودش طلب طلبكار را بدهد ، چنانچه به خواهش كسى كه به أو حواله شده و مديون حواله دهنده بوده است بأشد ، مىتواند چيزى را كه داده از أو بگيرد ، و اگر بدون خواهش أو داده ، يا أين كه أو مديون حواله دهنده نبوده نمىتواند چيزى را كه داده از أو مطالبه نمايد .

398