حساب كند .
( مسأله 1966 ) مستحب است زكات گاو و گوسفند و شتر را به فقيرهاى آبرومند بدهد و در دادن زكات ، خويشان خود را بر ديگران ، و أهل علم و كمال را بر غير آنان ، و كساني را كه أهل سؤال نيستند بر أهل سوال مقدم بدارد . ولى اگر دادن زكات به فقيرى از جهت ديگرى بهتر بأشد مستحب است زكات را به أو بدهد .
( مسأله 1967 ) بهتر است زكات را آشكار و صدقه مستحبى را مخفى بدهند .
( مسأله 1968 ) اگر در شهر كسى كه مىخواهد زكات بدهد مستحقي نباشد و نتواند زكات را به مصرف ديگرى هم كه براى آن معين شده برساند چنانچه اميد نداشته بأشد كه بعدا مستحق پيدا كند بايد زكات را به شهر ديگر ببرد و به مصرف زكات برساند و مىتواند مخارج بردن به آن شهر را از زكات بردارد و اگر زكات تلف شود ضامن نيست .
( مسأله 1969 ) اگر در شهر خودش مستحق پيدا شود مىتواند زكات را به شهر ديگر ببرد . ولى مخارج بردن به آن شهر را بايد از خودش بدهد و اگر زكات تلف شود ضامن است مگر آن كه به امر حاكم شرع برده بأشد .
( مسأله 1970 ) اجرت وزن كردن و پيمانه نمودن گندم و جو و كشمش و خرمائى را كه براى زكات مىدهد با خود أو است .
( مسأله 1971 ) كسى كه " 2 " مثقال و " 15 " نخود نقره يا بيشتر بابت زكات بدهكار است بنابر احتياط مستحب كمتر از " 2 " مثقال و " 15 " نخود نقره بيك فقير ندهد ، و نيز اگر غير نقره چيز ديگرى مثل گندم و جو بدهكار بأشد و قيمت آن به " 2 " مثقال و " 15 " نخود نقره برسد بنابر احتياط مستحب به يك فقير كمتر از آن ندهد .
( مسأله 1972 ) مكروه است انسان از مستحق در خواست كند كه زكاتى را كه از أو گرفته به أو بفروشد ، ولى اگر مستحق بخواهد چيزى را كه گرفته بفروشد بعد از آن كه به قيمت رساند كسى كه زكات را به أو داده در خريدن آن بر ديگران مقدم است .
( مسأله 1973 ) اگر شك كند زكاتى را كه بر أو واجب بوده داده يا نه و مال زكات دار موجود بأشد بايد زكات را بدهد ، هر چند شك أو براى زكات سالهاى پيش بوده

331