كند چنانچه زن را مجبور كرده بأشد ، بايد كفاره روزه خود و روزه زن را بدهد ، و اگر زن به جماع راضى بوده بر هر كدام يك كفاره واجب مىشود .
( مسأله 1676 ) اگر زنى شوهر روزه دار خود را مجبور كند كه با أو جماع نمايد واجب نيست كفاره روزه شوهر را بدهد .
( مسأله 1677 ) اگر روزه دار در ماه رمضان زن خود را مجبور به جماع كند و در بين جماع زن راضى شود بنابر احتياط واجب بايد مرد دو كفاره و زن يك كفاره بدهد .
( مسأله 1678 ) اگر روزه دار در ماه مبارك رمضان با زن روزه دار خود كه خواب است جماع نمايد يك كفاره بر أو واجب مىشود و روزه زن صحيح است .
( مسأله 1679 ) اگر مرد زن خود را يا زن شوهر خود را مجبور كند كه غير جماع كارى ديگر كه روزه را باطل مىكند بجا آورد بر هيچ يك از آنها كفاره واجب نيست .
( مسأله 1680 ) كسى كه بواسطة مسافرت يا مرض روزه نمىگيرد نمىتواند زن روزه دار خود را مجبور به جماع كند . ولى اگر أو را مجبور نمايد كفاره بر مرد نيز واجب نيست .
( مسأله 1681 ) انسان نبايد در بجا آوردن كفاره كوتاهى كند يا تا زماني آن را تأخير اندازد كه اطمينان دارد از آن زمان به بعد نمىتواند كفاره را بدهد ولى لازم نيست فورا آن را انجام دهد .
( مسأله 1682 ) اگر كفاره بر انسان واجب شود و چند سال آن را بجا نياورد چيزى بر آن اضافه نمىشود .
( مسأله 1683 ) كسى كه بايد براى كفاره يك روز شصت فقير را طعام بدهد نمى تواند به هر كدام از آنها بيشتر از يك مد كه تقريبا ده سير است طعام بدهد يا يك فقير را بيشتر از يك مرتبه سير نمايد و زيادى را از كفاره حساب نمايد ، ولى مىتواند براى هر يك از عيالات فقير اگر چه صغير باشند يك مد به آن فقير بدهد كه صرف آنان بنمايد .
( مسأله 1684 ) كسى كه قضاى روزه رمضان را گرفته اگر بعد از ظهر عمدا كارى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد بايد به ده فقير هر كدام يك مد كه تقريبا ده سير است طعام بدهد و اگر نمىتواند سه روز روزه بگيرد .

283