( مسأله 1292 ) كسى كه سفر أو حرام نيست و براى كار حرام هم سفر نمىكند ، اگر چه در سفر معصيت انجام دهد ، مثلا غيبت كند يا شراب بخورد بايد نماز را شكسته بخواند .
( مسأله 1293 ) اگر براى آن كه كار واجبي را ترك كند مسافرت نمايد چه غرض ديگرى در سفر داشته بأشد يا نه ، نمازش تمام است ، پس كسى كه بدهكار است اگر بتواند بدهى خود را بدهد و طلبكار هم مطالبه كند ، چنانچه در سفر نتواند بدهى خود را بدهد ، و براى فرار از دادن قرض مسافرت نمايد ، بايد نماز را تمام بخواند ، ولى اگر سفرش براى كار ديگرى است اگر چه در سفر ترك واجب نيز بنمايد ، بايد نماز را شكسته بخواند .
( مسأله 1294 ) اگر سفر أو سفر حرام نباشد ، ولى حيوان سواري أو يا مركب ديگرى كه سوار أو است غصبى بأشد ، يا در زمين غصبى مسافرت كند بنابر احتياط واجب هم بايد نماز را شكسته و هم تمام بخواند .
( مسأله 1295 ) كسى كه با ظالم مسافرت مىكند ، اگر ناچار نباشد و مسافرت أو كمك به ظالم بأشد ، بايد نماز را تمام بخواند ، و اگر ناچار بأشد يا مثلا براى نجات دادن مظلومى با أو مسافرت كند ، نمازش شكسته است .
( مسأله 1296 ) اگر به قصد تفريح و گردش مسافرت كند ، سفر أو حرام نيست و بايد نماز را شكسته بخواند .
( مسأله 1297 ) اگر براى لهو و خوش گذرانى به شكار رود ، نمازش در حال رفتن تمام است ، و در برگشتن قصر است در صورتي كه به حد مسافت بأشد و چنانچه براى تهيه معاش به شكار رود ، نمازش شكسته است ، و اگر براى كسب و زياد كردن مال برود ، احتياط آنست كه نماز را هم شكسته و هم تمام بخواند .
( مسأله 1298 ) كسى كه براى معصيت سفر كرده ، موقعى كه از سفر بر مىگردد ، اگر برگشتن به تنهائى هشت فرسخ است بايد نماز را شكسته بخواند و احتياط مستحب آنست كه در صورتي كه توبه نكرده هم شكسته و هم تمام بخواند .

227