ركوع كرده است ، و اگر در بجا آوردن چيزى شك كند كه نماز را باطل مىكند ، مثل أين كه شك كند كه نماز صبح را دو ركعت خوانده يا سه ركعت بنا را بر صحت مىگذارد .
( مسأله 1182 ) كسى كه در يك چيز نماز زياد شك مىكند ، چنانچه در چيزهاى ديگر نماز شك كند ، بايد به دستور آن عمل نمايد مثلا كسى كه زياد شك مىكند سجده كرده يا نه ، اگر در بجا آوردن ركوع شك كند بايد به دستور آن رفتار نمايد ، يعنى اگر به سجده نرفته ركوع را بجا آورد و اگر به سجده رفته اعتنا نكند .
( مسأله 1183 ) كسى كه در نماز مخصوصى مثلا در نماز ظهر زياد شك مىكند ، اگر در نماز ديگر مثلا در نماز عصر شك كند ، بايد به دستور شك رفتار نمايد .
( مسأله 1184 ) هر گاه كسى فقط وقتى كه در جاى مخصوصى نماز مىخواند ، زياد شك مىكند . اگر در غير آنجا نماز بخواند و شكى براى أو پيش آيد ، بايد به دستور شك عمل نمايد .
( مسأله 1185 ) اگر انسان شك كند كه كثير الشك شده يا نه بايد به دستور شك عمل نمايد . و كثير الشك تا وقتى يقين نكند كه به حال معمولى مردم بر گشته بايد به شك خود اعتنا نكند .
( مسأله 1186 ) كسى كه زياد شك مىكند ، اگر شك كند ركنى را بجا آورده يا نه ، و اعتنا نكند بعد يادش بيايد كه آن را بجا نياورده ، چنانچه مشغول ركن بعد نشده ، بايد آن را بجا آورد ، و اگر مشغول ركن بعد شده نمازش باطل است ، مثلا اگر شك كند ركوع كرده يا نه و اعتنا نكند ، چنانچه پيش از سجده دوم يادش بيايد كه ركوع نكرده است بايد برگردد و ركوع كند و اگر در سجده دوم يادش بيايد ، نمازش باطل است .
( مسأله 1187 ) كسى كه زياد شك مىكند ، اگر شك كند چيزى را كه ركن نيست بجا آورده يا نه و اعتنا نكند ، و بعد يادش بيايد كه آن را بجا نياورده چنانچه از محل بجا آوردن آن نگذشته ، بايد آن را بجا آورد و اگر از محل آن گذشته نمازش صحيح است ، مثلا اگر شك كند كه حمد خوانده يا نه و اعتنا نكند چنانچه در قنوت يادش بيايد كه

208