يا به " ص " بايد ياد بگيرد ، و چنانچه دو جور يا بيشتر بخواند مثل آن كه در ( اهدنا الصراط المستقيم ) صراط را يك مرتبه با سين و يك مرتبه با صاد بخواند ، نمازش باطل است . ولى اگر آن كلمه أي را كه دو جور خوانده از اذكار بأشد ، و غلط خواندنش از ذكر بودن خارجش نكند نمازش صحيح است .
( مسأله 997 ) بنابر احتياط واجب اگر در كلمه أي واو بأشد و حرف قبل از واو در آن كلمه پيش داشته بأشد ، و حرف بعد از واو در آن كلمه همزه بأشد ، مثل كلمه " سوء " بايد آن واو را مد بدهد يعنى آن را بكشد ، و هم چنين اگر در كلمه أي " الف " بأشد و حرف قبل از الف در آن كلمه زبر داشته بأشد و حرف بعد از الف در آن كلمه همزه بأشد مثل " جا " بايد الف آن را بكشد ، و نيز اگر در كلمه أي " ى " بأشد و حرف پيش از " ى " در آن كلمه زير داشته بأشد و حرف بعد از " ى " در آن كلمه همزه بأشد مثل " جئ " بايد " ى " را با مد بخواند و اگر بعد از أين حروف " واو والف و يا " بجاى همزه حرفى بأشد كه ساكن است يعنى زير وزبر و پيش ندارد ، باز هم بايد أين سه حرف را با مد بخواند ، مثلا در ولا الضالين كه بعد از الف حرف لام ساكن است ، بايد الف آن را با مد بخواند ، و چنانچه به دستوري كه گفته شد رفتار نكند ، احتياط واجب آنست كه نماز را تمام كند و دوباره بخواند .
( مسأله 998 ) احتياط واجب آنست كه در نماز ، وقف به حركت و وصل به سكون ننمايد ، و معناى وقف به حركت آنست كه زير يا زبر يا پيش آخر كلمه أي را بگويد و بين آن كلمه و كلمه بعدش فاصله دهد ، مثلا بگويد : الرحمن الرحيم و ميم الرحيم را زير بدهد و بعد قدرى فاصله دهد و بگويد مالك يوم الدين ، و معناى وصل به سكون آنست كه زير يا زبر يا پيش كلمه أي را نگويد و آن كلمه را به كلمه بعد بچسباند ، مثل آن كه بگويد : الرحمان الرحيم و ميم الرحيم را زير ندهد و فورا مالك يوم الدين را بگويد .
( مسأله 999 ) هر گاه دو حرف اصلى هم جنس در يك كلمه جمع شوند ادغام آنها واجب است مثل مد ورد ، و هر گاه لام تعريف بر سر كلمه أي آيد كه أول آن كلمه از حروف شمسي بأشد واجب است لام را در آن حرف شمسي ، ( ت ، ث ، د ، ذ ، ر ، ز ، س ،

174