خون نماز بخواند . ولى اگر براى خود شخص سخت بأشد گرچه براى بيشتر مردم سخت نباشد احتياط واجب آنست كه با آن خون نماز نخواند و هم چنين است اگر چركى كه با خون بيرون آمده ، يا دوائى كه روى زخم گذاشته اند و نجس شده ، در بدن يا لباس أو بأشد .
( مسأله 847 ) اگر خون بريدگى و زخمى كه به زودى خوب مىشود و شستن آن آسان است ، در بدن يا لباس نمازگزار بأشد ، نماز أو باطل است .
( مسأله 848 ) اگر جائى از بدن يا لباس كه با زخم فاصله دارد ، به رطوبت زخم نجس شود ، جايز نيست با آن نماز بخواند . ولى اگر مقداري از بدن يا لباس كه معمولا به رطوبت زخم آلوده مىشود ، به رطوبت آن نجس شود ، نماز خواندن با آن مانعى ندارد .
( مسأله 849 ) اگر از بواسير كه دانه‌هاى آن بيرون نباشد يا زخمى كه توى دهان و بيني و مانند اينها است ، خونى به بدن يا لباس برسد ، بنابر احتياط نبايد با آن نماز بخواند . و اما خون بواسيرى كه دانه‌هاى آن بيرون است ، نماز خواندن با آن جائز است .
( مسأله 850 ) كسى كه بدنش زخم است ، اگر در بدن يا لباس خود خونى كه بيشتر از درهم است ببيند ، و نداند از زخم است يا خون ديگر جائز نيست كه با آن نماز بخواند .
( مسأله 851 ) اگر چند زخم در بدن بأشد و طورى نزديك هم باشند كه يك زخم حساب شود ، تا وقتى همه خوب نشده اند ، نماز خواندن با خون آنها اشكال ندارد . ولى اگر بقدرى از هم دور باشند كه هر كدام يك زخم حساب شود ، هر كدام كه خوب شد بايد براى نماز بدن و لباس را از خون آن آب بكشد .
( مسأله 852 ) اگر سر سوزنى خون سگ ، يا خوك ، يا كافر ، يا مردار ، يا حيوان حرام گوشت در بدن يا لباس نمازگزار بأشد نماز أو باطل است ، و هم چنين خون حيض بنابر احتياط ، ولى خونهاى ديگر مثل خون بدن انسان و خون نفاس و استحاضة يا خون حيوان حلال گوشت ، اگر چه در چند جاى بدن و لباس بأشد ، در صورتي كه

150