جاهائى كه فقط قضاى روزه واجب است ( مسأله 1685 ) در چند صورت فقط قضاى روزه بر انسان واجب است و كفاره واجب نيست :
( أول ) آن كه در شب ماه رمضان جنب بأشد و به تفصيلي كه در مساله ( 1624 ) گفته شد تا اذان صبح از خواب دوم بيدار نشود ، و بنابر احتياط حيض و نفاس حكم جنابت را دارد .
( دوم ) عملي كه روزه را باطل مىكند بجا نياورد ولى نيت روزه نكند يا ريا نمايد يا قصد كند كه روزه نباشد يا قصد كند كارى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد .
( سوم ) آن كه در ماه رمضان غسل جنابت را فراموش كند و با حال جنابت يك روز يا چند روز روزه بگيرد .
( چهارم ) آن كه در ماه رمضان بدون أين كه تحقيق كند صبح شده يا نه كارى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد بعد معلوم شود صبح بوده .
( پنجم ) آن كه كسى بگويد صبح نشده و انسان بگفته أو كارى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد بعد معلوم شود صبح بوده است .
( ششم ) آن كه كسى بگويد صبح شده و انسان بگفته أو يقين نكند يا خيال كند شوخى مىكند و كارى كه روزه را باطل مىكند انجام دهد بعد معلوم شود صبح بوده است .
( هفتم ) آن كه نابينا و مانند آن بگفته كسى ديگر افطار كند بعد معلوم شود مغرب نبوده است .
( هشتم ) آن كه در هواي صاف بواسطة تاريكى گمان كند كه مغرب شده و افطار كند بعد معلوم شود مغرب نبوده است . بلكه در أين صورت بعيد نيست كه كفاره هم لازم بأشد . ولى اگر در هواي ابر به گمان أين كه مغرب شده افطار كند بعد معلوم شود

284