مىدانند ، وعده ديگر مىگويند حرام نيست ، آن عمل را انجام ندهد ، و اگر عملى را بعضى واجب و بعضى مستحب مىدانند ، آن را بجا آورد . پس كسانى كه مجتهد نيستند و نمىتوانند به احتياط عمل كنند ، واجب است از مجتهد تقليد نمايند .
مسأله 2 - تقليد در احكام ياد گرفتن فتواى مجتهد است با التزام به عمل به آن و از مجتهدى بايد تقليد كرد كه مرد و بالغ و عاقل و شيعه دوازده امامى و حلال زاده و زنده و عادل باشد . و عادل كسى است كه با ملكه عدالت كارهائى را كه بر او واجب است بجا آورد و كارهائى را كه بر او حرام است ترك كند ، و ملكه عدالت عبارتست از حالتى كه وادار كند انسان را با طاعت و ترك معصيت و نشانه آن اين است كه اگر از اهل محل يا همسايگان او يا كسانى كه با او معاشرت دارند حال او را بپرسند ، خوبى او را تصديق نمايند و مجتهدى كه انسان از او تقليد مىكند - در صورت علم به مخالفت فتواى او با فتواى غير - بنابر احتياط واجب بايد غير ، اعلم از او نباشد مگر آن كه فتواى غير اعلم موافق با احتياط باشد و اعلم يعنى كسى كه در فهميدن حكم خدا از تمام مجتهدهاى زمان خود استادتر باشد .
مسأله 3 - مجتهد و اعلم را از سه راه مىتوان شناخت اول - آن كه خود انسان يقين كند ، مثل آن كه از اهل علم باشد و بتواند مجتهد و اعلم را بشناسد .
دوم - آن كه دو نفر عالم عادل ، كه مىتوانند مجتهد و اعلم را تشخيص دهند ، مجتهد بودن يا اعلم بودن كسى را تصديق كنند به شرط آن كه دو نفر عالم عادل ديگر با گفته آنان مخالفت ننمايند سوم - آنكه عده‌اى از اهل علم كه مىتوانند مجتهد و اعلم را تشخيص دهند ، و از گفته آنان اطمينان پيدا مىشود ، مجتهد بودن يا اعلم بودن كسى را تصديق كنند .
مسأله 4 - اگر شناختن اعلم مشكل باشد مىتواند از كسى تقليد كند كه يقين به اعلم بودن ديگران از او نداشته باشد يا مخالفت فتواى او با فتواى اعلم معلوم نباشد . و اگر چند نفر در نظر او اعلم از ديگران و با يكديگر مساوى باشند ، بايد از يكى از آنان تقليد كند . ولى چنانچه يكى از آنان پرهيزكارتر باشد بهتر آنست كه از او تقليد كند .
مسأله 5 - بدست آوردن فتوى يعنى دستور مجتهد چهار راه دارد : اول

5