مسأله 1938 - فقيرى كه ياد گرفتن صنعت براى او مشكل نيست بنابر احتياط واجب بايد ياد بگيرد و با گرفتن زكات زندگى نكند . ولى مادامى كه از تحصيل مخارج عاجز است ، مىتواند زكات بگيرد .
مسأله 1939 - به كسى كه قبلا فقير بوده و مىگويد : فقيرم ، اگر چه انسان از گفته او اطمينان پيدا نكند ، مىشود زكات داد .
مسأله 1940 - كسى كه مىگويد فقيرم و قبلا فقير نبوده يا معلوم نيست فقير بوده يا نه ، چنانچه از گفته او اطمينان پيدا نشود ، احتياط واجب آنست كه به او زكات ندهند .
مسأله 1941 - كسى كه بايد زكات بدهد ، اگر از فقيرى طلبكار باشد ، مىتواند طلبى را كه از او دارد ، بابت زكات حساب كند .
مسأله 1942 - اگر فقير بميرد و مال او به اندازه قرضش نباشد ، انسان مىتواند طلبى را كه از او دارد بابت زكات حساب كند . ولى اگر مال او به اندازه قرضش باشد و ورثه قرض او را ندهند ، يا به جهت ديگر انسان نتواند طلب خود را بگيرد ، بنابر احتياط واجب نبايد طلبى را كه از او دارد ، بابت زكات حساب كند .
مسأله 1943 - چيزى را كه انسان بابت زكات به فقير مىدهد لازم نيست به او بگويد كه زكات است ، بلكه اگر فقير خجالت بكشد ، مستحب است به اسم پيشكش بدهد ولى بايد قصد زكات نمايد .
مسأله 1944 - اگر به خيال اين كه كسى فقير است به او زكات بدهد : بعد بفهمد فقير نبوده ، يا از روى ندانستن مسأله به كسى كه مىداند فقير نيست زكات بدهد .
چنانچه چيزى را كه به او داده باقى باشد ، بايد از او بگيرد و به مستحق بدهد و اگر از بين رفته باشد ، پس اگر كسى كه آن چيز را گرفته مىدانسته زكات است انسان بايد عوض آن را از او بگيرد و به مستحق بدهد و اگر نمىدانسته زكات است ، نمىتواند چيزى از او بگيرد و بايد از مال خودش زكات را به مستحق بدهد .
مسأله 1945 - كسى كه بدهكار است و نمىتواند بدهى خود را بدهد ، اگر چه مخارج سال خود را داشته باشد ، مىتواند براى دادن قرض خود از سهم بدهكاران

330