مسأله 1791 - اگر در يك سال منفعتى نبرد ، نمىتواند مخارج آن سال را از منفعتى كه در سال بعد مىبرد كسر نمايد .
مسأله 1792 - اگر در اول سال منفعتى نبرد و از سرمايه خرج كند ، و پيش از تمام شدن سال منفعتى به دستش آيد ، مىتواند مقدارى كه از سرمايه برداشته از منافع كسر كند .
مسأله 1793 - اگر مقدارى از سرمايه يك رشته كسب به تلف يا ضرر در معامله بدون تقصير كم شود يا از بين برود و از باقيمانده آن رشته منافعى ببرد كه از خرج سالش زياد بيايد مىتواند مقدارى را كه از سرمايه كم شده ، از آن منافع بردارد .
مسأله 1794 - اگر غير از سرمايه چيز ديگرى از مالهاى او از بين برود ، نمىتواند از منفعتى كه به دستش مىآيد آن چيز را تهيه كند ، ولى اگر در همان سال به آن چيز احتياج داشته باشد ، مىتواند در بين سال از منافع كسب آن را تهيه نمايد .
مسأله 1795 - اگر در اول سال براى مخارج خود قرض كند و پيش از تمام شدن سال منفعتى ببرد . مىتواند مقدار قرض خود را از آن منفعت اداء نمايد .
مسأله 1796 - اگر در تمام سال منفعتى نبرد و براى مخارج خود قرض كند ، مىتواند از منافع سالهاى بعد قرض خود را ادا نمايد .
مسأله 1797 - اگر براى زياد كردن مال ، يا خريدن ملكى كه به آن احتياج ندارد قرض كند ، نمىتواند از منافع كسب آن قرض را بدهد . ولى اگر مالى را كه قرض كرده و چيزى را كه از قرض خريده از بين برود مىتواند از منافع كسب قرض را ادا نمايد .
مسأله 1798 - انسان مىتواند خمس هر چيز را از همان چيز بدهد ، يا به مقدار قيمت خمس كه بدهكار است ، پول يا جنس ديگر بدهد .
مسأله 1799 - بعد از تمام شدن سال و مستقر شدن خمس ، تصرف در مالى كه خمس آن واجب شده بدون اذن حاكم شرعى جايز نيست .
مسأله 1800 - كسى كه خمس بدهكار است نمىتواند آن را به ذمه بگيرد يعنى خود را بدهكار اهل خمس بداند و در تمام مال تصرف كند و چنانچه تصرف

304