مسأله 1291 - مسافر در صورتى بايد نماز را شكسته بخواند كه تصميم داشته باشد هشت فرسخ برود ، پس كسى كه از شهر بيرون مىرود و مثلا قصدش اين است كه اگر رفيق پيدا كند ، سفر هشت فرسخى برود ، چنانچه اطمينان دارد كه رفيق پيدا مىكند ، بايد نماز را شكسته بخواند و اگر اطمينان ندارد ، بايد تمام بخواند .
مسأله 1292 - كسى كه قصد هشت فرسخ دارد ، اگر چه در هر روز مقدار كمى راه برود ، وقتى به جائى برسد كه ديوار شهر را نبيند و اذان آن را نشنود ، بايد نماز را شكسته بخواند ولى اگر در هر روز مقدار خيلى كمى راه برود كه عرفا نگويند ، مسافر است ، بايد نماز را تمام بخواند و احتياط مستحب آنست كه هم شكسته و هم تمام بخواند .
مسأله 1293 - كسى كه در سفر به اختيار ديگرى است ، مانند نوكرى كه با آقاى خود مسافرت مىكند ، چنانچه بداند سفر او هشت فرسخ است ، بايد نماز را شكسته بخواند و اگر نداند بنابر احتياط واجب بايد از او بپرسد ، كه اگر سفر او هشت فرسخ باشد ، نماز را شكسته بجا آورد .
مسأله 1294 - كسى كه در سفر به اختيار ديگرى است ، اگر بداند يا گمان داشته باشد كه پيش از رسيدن به چهار فرسخ از او جدا مىشود و سفر نمىكند ، بايد نماز را تمام بخواند .
مسأله 1295 - كسى كه در سفر به اختيار ديگريست ، اگر شك دارد كه پيش از رسيدن به چهار فرسخ از او جدا مىشود يا نه بايد نماز را تمام بخواند . ولى اگر شك او از اين جهت است كه احتمال مىدهد مانعى براى سفر او پيش آيد ، چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا نباشد ، بايد نماز را شكسته بخواند .
شرط سوم - آن كه در بين راه از قصد خود برنگردد ، پس اگر پيش از رسيدن به چهار فرسخ از قصد خود بر گردد ، يا مردد شود ، بايد نماز را تمام بخواند .
مسأله 1296 - اگر بعد از رسيدن به چهار فرسخ از مسافرت منصرف شود ، چنانچه تصميم داشته باشد ، كه همانجا بماند يا بعد از ده روز بر گردد ، يا در برگشتن و ماندن مردد باشد ، بايد نماز را تمام بخواند .

225