و اگر وقت گذشته قضا نمايد .
مسأله 1286 - كسى كه قد مسافرت به محل معينى نموده و يقين دارد سفرش هشت فرسخ نيست ، يا شك دارد كه هشت فرسخ هست يا نه ، چنانچه در بين راه يا بعد از رسيدن به مقصد بفهمد كه سفر او هشت فرسخ بوده ، بايد نماز را شكسته بخواند و اگر تمام خوانده دوباره شكسته بجا آورد .
مسأله 1287 - اگر بين دو محلى كه فاصله آنها كمتر از چهار فرسخ است چند مرتبه رفت و آمد كند ، اگر چه روى هم رفته هشت فرسخ شود ، بايد نماز را تمام بخواند .
مسأله 1288 - اگر محلى دو راه داشته باشد ، يك راه آن كمتر از هشت فرسخ و راه ديگر آن هشت فرسخ يا بيشتر باشد ، چنانچه انسان از راهى كه هشت فرسخ است به آنجا برود ، بايد نماز را شكسته بخواند و اگر از راهى كه هشت فرسخ نيست برود ، بايد تمام بخواند .
مسأله 1289 - اگر شهر ديوار دارد ، بايد ابتداى هشت فرسخ را از ديوار شهر حساب كند ، و اگر ديوار ندارد بايد از خانه‌هاى آخر شهر حساب نمايد .
شرط دوم - آن كه از اول مسافرت قصد هشت فرسخ را داشته باشد ، پس اگر به جائى كه كمتر از هشت فرسخ است مسافرت كند و بعد از رسيدن به آن جان قصد كند جائى برود كه با مقدارى كه آمده هشت فرسخ شود ، چون از اول قصد هشت فرسخ را نداشته ، بايد نماز را تمام بخواند ولى اگر بخواهد از آنجا هشت فرسخ برود ، يا چهار فرسخ برود و كمتر از ده روز بماند و برگردد ، بايد نماز را شكسته بخواند .
مسأله 1290 - كسى كه نمىداند سفرش چند فرسخ است ، مثلا براى پيدا كردن گمشده‌اى مسافرت مىكند و نمىداند كه چه مقدار بايد برود تا آن را پيدا كند ، بايد نماز را تمام بخواند . ولى در برگشتن ، چنانچه تا وطنش يا جائى كه مىخواهد ده روز در آنجا بماند ، هشت فرسخ يا بيشتر باشد ، بايد نماز را شكسته بخواند . و نيز اگر در بين رفتن قصد كند كه چهار فرسخ برود ، چنانچه رفتن و برگشتن هشت فرسخ شود ، بايد نماز را شكسته بخواند .

224