نام کتاب : توضيح المسائل ( فارسي ) نویسنده : السيد الگلپايگاني جلد : 1 صفحه : 442
واجب ترك آن است اگر چه گوشت ذبيحه بواسطه آن حرام نمىشود . چهارم - آن كه پيش از بيرون آمدن روح ، مغز حرام را كه در تيره پشت است ببرند . و پنجم - آن كه در جائى حيوان را بكشند كه حيوان ديگر آن را ببيند . ششم - آن كه در شب يا پيش از ظهر روز جمعه سر حيوان را ببرند ولى در صورت احتياج عيبى ندارد . هفتم - آن كه خود انسان چهارپائى را كه پرورش داده است بكشد . احكام شكار كردن با اسلحه مسأله 2610 - اگر حيوان حلال گوشت وحشى و يا اهلى را كه وحشى شده با اسلحه شكار كنند ، با پنج شرط حلال و بدنش پاك است : اول - آن كه اسلحه شكار مثل كارد و شمشير برنده باشد ، يا مثل نيزه و تير ، تيز باشد كه بواسطه تيز بودن ، بدن حيوان را پاره كند و اگر بوسيله دام يا چوب و سنگ و مانند اينها حيوان را شكار كنند پاك نمىشود و خوردن آن هم حرام است . و اگر حيوانى را با تفنگ شكار كنند ، چنانچه گلوله آن تيز باشد كه در بدن حيوان فرو رود و آن را پاره كند پاك و حلال است ، و اگر گلوله تيز نباشد بلكه با فشار در بدن حيوان فرو رود و حيوان را بكشد ، يا بواسطه حرارتش بدن حيوان را بسوزاند و در اثر سوزاندن ، حيوان بميرد پاك و حلال بودنش اشكال دارد . دوم - كسى كه شكار مىكند ، بايد مسلمان باشد يا بچه مسلمان باشد كه خوب و بد را بفهمد و اگر كافر يا كسى كه اظهار دشمنى با اهل بيت پيغمبر صلى الله عليه و إله را مىكند حيوانى را شكار نمايد ، آن شكار حلال نيست سوم - اسلحه را براى شكار كردن حيوان به كار برد و اگر مثلا جائى را نشان كند و اتفاقا حيوانى را بكشد ، آن حيوان پاك نيست و خوردن آن هم حرام است . چهارم - در وقت به كار بردن اسلحه نام خدا را ببرد و چنانچه عمدا نام خدا را نبرد شكار حلال نمىشود ولى اگر فراموش كند اشكال ندارد .
442
نام کتاب : توضيح المسائل ( فارسي ) نویسنده : السيد الگلپايگاني جلد : 1 صفحه : 442