زكات بگيرد ، ولى بايد مالى را كه قرض كرده در معصيت خرج نكرده باشد ، يا اگر در معصيت خرج كرده ، از آن معصيت توبه كرده باشد بلى از سهم فقراء مىتواند زكات بگيرد اگر چه از آن معصيت توبه نكرده باشد .
مسأله 1946 - اگر به كسى كه بدهكار است و نمىتواند بدهى خود را بدهد از سهم بدهكاران زكات بدهد . بعد بفهمد قرض را در معصيت مصرف كرده ، چنانچه آن بدهكار فقير باشد مىتواند آنچه را به او داده بابت زكات حساب كند ولى احتياط واجب آنست كه اگر از آن معصيت توبه نكرده ، چيزى را كه به او داده بابت زكات حساب نكند .
مسأله 1947 - كسى كه بدهكار است و نمىتواند بدهى خود را بدهد ، اگر چه فقير نباشد ، انسان مىتواند طلبى را كه از او دارد ، بابت زكات حساب كند .
مسأله 1948 - مسافرى كه خرجى او تمام شده ، يا مركبش از كار افتاده چنانچه سفر او سفر معصيت نباشد و خود او هم در معصيت نباشد و نتواند با قرض كردن يا فروختن چيزى خود را به مقصد برساند ، اگر چه در وطن خود فقير نباشد ، مىتواند زكات بگيرد . ولى اگر بتواند در جاى ديگر با قرض كردن يا فروختن چيزى مخارج سفر خود را فراهم كند . فقط به مقدارى كه به آنجا برسد ، مىتواند زكات بگيرد .
مسأله 1949 - مسافرى كه در سفر درمانده شده و زكات گرفته بعد از آن كه به وطنش رسيد ، اگر چيزى از زكات زياد آمده باشد ، بايد بنابر احتياط لازم آن را به حاكم شرع بدهد ، و بگويد : آن چيز زكات است .
شرائط كسانى كه مستحق زكاتند .
مسأله 1950 - كسى كه زكات مىگيرد بايد شيعه دوازده امامى باشد و اگر

331