روى آن بگذارد و دست تر را روى پارچه نيز بكشد و اما در شكستگى لازم است تيمم بنمايد .
( مسأله 332 ) : اگر زخم يا دمل يا شكستگى در جلوى سر يا روى پاها است و روى آن باز است ، چنانچه نتواند آن را مسح كند ، به اين معنى كه زخم مثلا تمام محل مسح را گرفته باشد ، يا آن كه از مسح جاهاى سالم نيز متمكن نباشد در اين صورت لازم است تيمم نمايد ، و بنابر احتياط مستحب وضو نيز گرفته و پارچه پاكى روى آن بگذارد ، و روى پارچه را با ترى آب وضو كه در دست مانده مسح كند .
( مسأله 333 ) : اگر روى دمل يا زخم يا شكستگى بسته باشد ، چنانچه باز كردن آن بدون مشقت ممكن است و آب هم براى آن ضرر ندارد ، بايد باز كند و وضو بگيرد ، چه زخم و مانند آن در صورت و دستها باشد ، يا جلوى سر و روى پاها باشد .
( مسأله 334 ) : اگر زخم يا دمل يا شكستگى كه بسته است در صورت يا دستها باشد چنانچه باز كردن و ريختن آب روى آن ضرر دارد بايد مقدارى را كه متمكن است از اطراف شسته و روى جبيره را مسح نمايد .
( مسأله 335 ) : اگر نمىشود روى زخم را باز كردن ، ولى زخم و چيزى كه روى آن گذاشته شده پاك است ، و رساندن آن به زخم ممكن است و ضرر هم ندارد ، بايد آب را بر روى زخم از بالا به پائين برساند ، و اگر زخم يا چيزى كه روى آن گذاشته شده نجس است ، چنانچه آب كشيدن آن و رساندن آب به روى زخم ممكن باشد ، بايد آن را آب بكشد ، و موقع وضو آب را به زخم برساند ، و در صورتى كه آب براى زخم ضرر ندارد ، ولى رساندن آب به روى زخم ممكن نيست ، يا زخم نجس است و نمىشود آن را آب كشيد ، بايد تيمم بنمايد .
( مسأله 336 ) : اگر جبيره تمام بعضى از اعضاى وضو را فرا گرفته

70