كند تكليف خود را انجام داده است ، مثلا اگر عده‌اى از مجتهدين عملى را حرام مىدانند و عده ديگر مىگويند حرام نيست ، آن عمل را انجام ندهد ، و اگر عملى را بعضى واجب و بعضى مستحب مىدانند ، آن را بجا آورد . پس كسانى كه مجتهد نيستند و نمىتوانند به احتياط عمل كنند ، واجب است از مجتهد تقليد نمايند .
( مسأله 2 ) : تقليد در احكام : عمل كردن بدستور مجتهد است . و از مجتهدى مىتوان تقليد كرد كه مرد ، بالغ ، عاقل ، شيعه دوازده امامى ، حلال زاده ، زنده و عادل باشد . و عادل كسى است كه كارهائى را كه بر او واجب است بجا آورد و كارهائى را كه بر او حرام است ترك كند ، و نشانه عدالت اين است كه در ظاهر شخص خوبى باشد ، كه اگر از اهل محل يا همسايگان او يا كسانى كه با او معاشرت دارند حال او را بپرسند خوبى او را تصديق نمايند . و در صورتى كه اختلاف فتوى بين مجتهدين در مسائل محل ابتلاء ولو اجمالا معلوم باشد لازم است مجتهدى كه انسان از او تقليد مىكند اعلم باشد يعنى در فهميدن حكم خدا از تمام مجتهدهاى زمان خود تواناتر باشد .
( مسأله 3 ) : مجتهد و اعلم را از سه راه مىتوان شناخت : ( اول ) آن كه خود انسان يقين كند ، مثل آن كه از اهل علم باشد و بتواند مجتهد و اعلم را بشناسد . ( دوم ) آن كه دو نفر عالم و عادل ، كه مىتوانند مجتهد اعلم را تشخيص دهند ، مجتهد بودن يا اعلم بودن كسى را تصديق كنند به شرط آن كه دو نفر عالم و عادل ديگر با گفته آنان مخالفت ننمايند و ظاهر اين است كه اجتهاد يا اعلميت كسى بگفته يك نفر كه مورد وثوق انسان باشد نيز ثابت مىشود . ( سوم ) آن كه عده‌اى از اهل علم كه مىتوانند مجتهد و اعلم را تشخيص دهند ، و از گفته آنان اطمينان پيدا مىشود مجتهد بودن يا اعلم بودن كسى را تصديق كنند .
( مسأله 4 ) : اگر اختلاف بين دو مجتهد يا بيشتر در مسائل محل ابتلا

6